dominique knitting

Niet verder lezen als je bang bent van reptielen!

Lampropeltis, heet het volgende patroon in de sockmadness. En blijkbaar is dat de wetenschappelijke naam voor de koningsslang. Wat je niet allemaal bijleert van breipatronen!

Ik wou hier eerst een foto zetten van deze oranjebruine slang, maar dat zou waarschijnlijk bij sommige lezers toch wat te griezelig overkomen. Ik vind het een fascinerend dier, met oranjerode banden over heel het lijf. De durvers kunnen zelf eens beeldgooglen.

De ontwerpster, Natalia Vasilieva, koos echte slangenkleuren, ik deed het met wat ik nog in voorraad had. Blauwe slangen heb ik nog niet gezien, de kleur is dus niet zo geschikt voor het thema. Het belangrijkste is dat je één lichte, één donkere kleur en één felle kleur gebruikt.

De sok begint met een voorlopige opzet die dan definitief wordt, wat direct een mooie picootjesrand oplevert. Een goed begin, weer iets nieuws geleerd!

Het stekenpatroon is nogal arbeidsintensief, afwisselend steken afhalen en 'tuck-stitches', waar je dieper steekt dan op de rij waar je breit. Deze tuck-steken zijn zo geplaatst dat ze gewone strepen diagonaal doen verlopen. Het is een heel ingenieus patroon, fascinerend om te breien. In het begin is het goed opletten, na een tijdje krijg je een zeker ritme. Maar het blijft arbeidsintensief.

Ook de hiel is iets apart, met een 'voorafbedachte' constructie. Je zet steken af op een hulpdraadje en doet een voorlopige opzet op de plaats waar je later de hiel zal breien. De hiel en de teen hebben dezelfde stervorm. Ik breide de hiel expres met een kleinere naald, maar vind ze er toch nog wat slobberig uitzien. Ik twijfel een beetje aan de pasvorm.

Omdat ik niet met volledige bolletjes begonnen ben was het op het einde spannend of ik genoeg wol zou hebben.

En toen lag ik uit de wedstrijd, gestrand met zicht op de finale.

Dit was voor mij het mooiste en leukste patroon van deze sockmadness. Voor wie interesse heeft, je kan het patroon gratis downloaden op Ravelry. Een aanrader, zoals al de patronen van Natalia. En nu de druk er af is, kan ik ontspannen en op mijn eigen manier de sok uitbreien...

Na al de sokken van de sockmadness is de sokkengoesting een beetje over. Gelukkig lanceert AlfaKnits weer een oproep voor een testbrei. Dit keer is het een tuniek. De dapperen mogen zelfs een jurkje breien....

'Waterverf', heet het patroon, en de bedoeling is dat je kleuren langzaam in elkaar laat overlopen, een zogenaamde 'fade'. Ik wil beginnen met een turquoise lijf, en voor het rokje overgaan in blauw, groen en paars. Ik heb 250 gram turquoise, één bol van IndigoDragonFly in de kleur Saturn en 150 gram Wollmeise in de kleur Neptun. En daarna wordt het spelen met restjes. In het harde blauw heb ik al vier verschillende tinten: korenbloemblauw, Delfts blauw, electrisch blauw en Hortensia. Benieuwd hoe ver ik zal geraken. Wordt het een korte tuniek of een lange jurk?

Even een proeflapje om te zien of ik de stekenproef haal... Ik brei nogal los, dus ik beslis om de maat large te breien om een extra large als resultaat te hebben. Bonus: dat betekent dat ik iets minder steken kan opzetten.

De start ziet er alvast goed uit. Het eerste garen heeft zelf wat variaties van turquoise en blauwgroen. Daarna volgt een effen deel, en dan ben ik begonnen met heel langzaam van kleur te wisselen naar een blauwgroen gevlamd van Schaap&Draak, kleur 'Pauw'. In het patroon staan verschillende opties voor kleurovergangen, bedoeling is dat je daar zelf wat mee experimenteert.

Daarna komt het rokje in de pauwensteek. Gradueel wordt er gemeerderd voor een mooi uitwaaierend effect. De rijen worden dus altijd maar langer. Na het blauw gebruik ik nog vier tinten paars.

Ik beperk me tot de blauwpaarsen, de roodpaarsen heb ik uiteindelijk niet gebruikt. Een jurk gaat het niet worden, deze korte lengte als tuniek vind ik perfect. Ik moet ook genoeg wol overhouden voor de mouwen! In het patroon zijn die driekwart, maar ik denk dat ik voor lange mouwen ga, het is uiteindelijk een wollen trui, dan lijken korte mouwen me niet zo praktisch.

Oeps! hier heb ik iets fout gelezen! De mouw waaiert uit, maar dit is overdreven, en gewoon niet draagbaar zo. Uithalen en opnieuw breien dus.

Uiteindelijk heb ik elf kleuren gebruikt in deze tuniek. Dat betekent dat ik heel wat draadjes moet instoppen.

Zo. Ik ben klaar voor frisse herfstdagen. Maar eerst mag het nog een beetje zomer zijn.

Reizen in Corona-tijden: dat is reizen met de eigen wagen. Onze eerste bestemming was de middeleeuwse stad Regensburg aan de Donau. In Duitsland draagt iedereen een mondmasker, laat je je contactgegevens achter op restaurant en voelde ik mij erg veilig.

Regensburg is een zuiders aanvoelende stad, met smalle straatjes, terrasjes en flair, maar ook 'Kaffee und Kuchen'. Straat in, straat uit kwam ik toevallig voorbij de wolwinkel (en nam me voor om later nog eens langs te gaan). En in het 'werelderfgoed'-centrum gaven ze ons de tip om aan het Stadtpark het kleine Joodse kerkhof te bezoeken.

Ook aan het Stadtpark vind je het Kunstforum Ostdeutsche Galerie (met kunst uit voormalige Duits-sprekende gebieden in Oost-Europa). De beeldhouwster Käthe Kollwitz bv. is in Koningsberg geboren, nu Kaliningrad. Naast de mooie jugendstil en impressionistische collectie kwam ik dus ook nog wat te weten over de verwarrende en (voor ons ook vaak onbekende) geschiedenis van Duitsland.

's Avonds breide ik in de tuin van het hotel aan een testknit voor een paar pantoffelsokken. We hadden een heerlijk ontspannende tijd in Regensburg, echt vakantiegevoel!

Na Regensburg reden we door naar onze eerste huisruilbestemming dit jaar, de keizerlijke stad Wenen. Onze huisruilgast besloot niet naar Leuven te komen, maar we mochten toch zijn pied-à-terre gebruiken, een kleine studio. De eerste twee dagen bezochten we de toeristische toppers, het kunsthistorische museum en Schloss Schonbrün. In Wenen was het gebruik van mondmasker al wat minder strikt. Er waren weinig toeristen. Een selfie voor het schilderij waarvan ik een reproductie in mijn kindertijd thuis vaak heb bestudeerd was perfect mogelijk. En een zaal vol Rubens met twee bezoekers is ook uitzonderlijk, denk ik.

Afbeelding kan het volgende bevatten: een of meer mensen, de tekst 'Rackmas Roth ROBERT SEETHALER DE SGARENBOER van ElsSnick Snick Nieuwe Nieuwevertaling jan Vanriet, met tekeningen van eneen voorwoor van Geert Mak. il'

Op dag drie kreeg Wenen code oranje (waakzaamheid geboden). En toen besloten we terug naar huis te rijden, terug in ons kot voor een administratieve quarantaine. En voor de zekerheid een test (negatief, ik had niet anders verwacht, we zijn echt wel heel voorzichtig geweest).

Mijn vakantielectuur heb ik thuis verder gelezen. Joseph Roth is een hertaling van een klassieker, en de voor mij onbekende Seethaler is een aanrader, ik lees zeker nog ander werk van hem.

Het vakantiebreiwerk is ook afgeraakt. De zolen zijn te klein voor het patroon en mijn naaikunst moet ik nog wat bijschaven. Echt af is dit project dus nog niet. Ofwel koop ik nieuwe zolen, ofwel brei ik nieuwe pantoffels. Of beide. Souvenirwol is niet meer gelukt, dat wordt dus online shoppen...of ooit nog eens terug naar Wenen reizen.

In de Nederlandse sokkenbreigroep was er het thema 'zelf wol verven met natuurlijke grondstoffen'. Sommigen experimenteerden met 'solar dyeing', wol en verf een paar weken in de zon laten staan. Ik koos voor de snellere methode in de microgolf. Ik gebruikte wat ik bij de hand had, ajuinschillen en kurkuma. De wol beitste ik eerst met aluinsteen, zodat de kleurstof goed kon indringen. Het resultaat: een mooi goudgeel.

Geel vind ik een moeilijke kleur. Ik sta er zelf niet mee. Toch niet volgens de kleurenanalyse die ik eens liet doen, geel is een no-no. Maar voor mevrouw van Hecke kan het blijkbaar wel.

Léon De Smet gebruikt in dit schilderij zowel een warm, goudgeel voor de kast, als een koud, citroengeel voor de jurk. Ik vind het fascinerend om in schilderijen naar kleurgebruik van de artiest te kijken, en dat proberen te ontleden.

In het schilderij 'bietenoogst'van Emile Claus zie je dat tinten geel gebruikt wordt om het licht te verspreiden op de bieten in de voorgrond.

Jammer genoeg heb ik van dit schilderij noch de naam van de schilder of titel van het werk genoteerd. Maar als je zelf eens wil gaan kijken, dan is het museum Mudel in Deinze zeker een aanrader met zijn mooie collectie impressionistische werken.

Maar nu aan de slag met mijn zelfgeverfd garen: ik koos voor verschillende tinten groen, paars, oranje... herfstkleuren bij mijn goudgeel, verwerkt in sokken met spiraal-breitechniek. Fascinerend om te zien hoe het geel zich anders gedraagt, naargelang de kleur die errond gebruikt wordt. Het zijn telkens streepjes van 1 rij, maar in de buurt van het lichtgroen lijkt het alsof het een bredere streep wordt. En soms is mijn goudgeel toch eerder citroengeel door de wisselwerking met koud groen...

Ik worstel nog een beetje met de nieuwe interface van blogger, maar ben niet bang meer van geel!

De Finse ontwerpster Anna Johanna kondigde een Mysterie samenbreiproject aan voor een omslagdoek. Haar ontwerpen spreken me aan, dus waarom niet? Je hebt drie strengen wol nodig, twee kleuren die harmoniëren en één die wat afsteekt.

Ik heb niet veel gereisd dit jaar en dus ook niet de kans gehad om souvenirwol te kopen, dan maar wat online bestellen bij kleine onafhankelijke wolververs? Ik bestel over de grens bij Het Wolbeest en Wol met verve. Snelle en vriendelijke service bij alletwee.

Maar: ik vind kleuren kiezen op een scherm heel moeilijk.

Ik wil voor mezelf een grijze sjaal, met een beetje extra kleur.

Van links naar rechts de kleuren 'Kauw' - 'NavyGrijs' en 'Potgrond'. De twee eerste hebben een blauwige ondertoon, de derde is zwart met een bruine glans.

Ik lees in het patroon dat de afstekende kleur het meeste garenverbruik heeft, dus erg prominent zal zijn in het eindresultaat (hier zou dat dan het zwart zijn). Dit is toch nog niet helemaal wat ik in gedachten heb als combinatie...

Ik denk dat ik iets frisser van kleur moet zoeken.

Optie twee: een heel ander kleurenpalet, van de Belgische ByNightCreations, geverfd met natuurlijke grondstoffen. Ik heb een collega die dit heel mooi zou vinden, maar ik denk niet dat ik dit zelf zou dragen. Hier komt mijn angst voor geel weer naar boven...

Poging drie: ik lees in het patroon dat je voor kleur twee maar 50 gram nodig hebt. En ik vind in mijn voorraad nog een gevlamde bol die ik ooit in Barcelona kocht. Toch nog souvenirwol!

Het begint met ajour en intarsia. Ik had me helemaal niet aan kantbreien verwacht, ik dacht eerder aan een grafisch ontwerp met streepjes. Zo zie je maar, een mystery is sowieso verrassend. Ik heb al lang geen kant meer gebreid, het vraagt even concentratie maar ik vind het resultaat mooi worden. Ik vraag me alleen af of mijn kleur drie, die gevlamde bol uit Barcelona wel genoeg contrast gaat hebben. Misschien is er te veel overlap in de kleuren? Het hangt er allemaal van af hoe dit verder gaat...

Voorlopig blijven we met kleur twee doorbreien, in een ander kantpatroontje. De vorm van deze omslagdoek is voor mij voorlopig ook nog een raadsel. Het is in elk geval afwisselend.

Om de drie à vier dagen krijgen we een volgend puzzelstukje. Beetje bij beetje bouwt de sjaal zich op, met telkens andere ajourpatroontjes. De gevlamde wol is misschien niet ideaal om een kantpatroon goed te laten zien, maar de kleuren gaan wel mooi samen.

Voor de brede boord met grote gaten wijk ik af van het patroon. In principe zou dit met de gevlamde wol gebreid worden, ik grijp terug naar mijn kalm grijs.

En bij de afwerking doe ik het ook anders dan in het patroon voorzien was. De tweede boord met grote gaten heb ik weer uitgehaald, want dat gaf een heel erg golvend boord. Er was ook nog een optie voor een picot-afkanting en 'flosjkes'. Allemaal mijn ding niet, dus dat laten we er af. Ik eindig met een simpel aangebreid koordje.

En dit is het eindresultaat: een goede lengte voor een mooie schouderwarmer.

Een ideaal sjaaltje voor een koele herfstavond, ik ben er blij mee.

Ik brei meer dan ik blog, en toen ik mijn archief op Ravelry op orde zette, merkte ik dat ik over deze sjaal nooit geblogd had... Dat maken we hierbij goed. Vorig jaar, ook rond deze tijd van het jaar, volgde ik voor het eerst een mystery knitalong bij de Finse AnnaJohanna. De sjaal werd aangekondigd als'Hummingbird', Kolibrie in het Nederlands. Ik liet me inspireren door foto's van dat kleurrijk vogeltje om een kleurpalet bijeen te zoeken.

Ik ging uiteindelijk toch voor de paarsrode combinatie. Het groen geeft hier een accent, maar wie weet, misschien komt die kleur later nog prominenter in beeld? Het begin is in elk geval interessant, je start met een driehoek die in het rond gebreid wordt. Meerderingen op de juist plaats zorgen voor de driehoekvorm. Op twee zijden van de driehoek neem je steken op, en met verkorte rijen vorm je een soort vleugels.

De rijen worden steeds langer, en worden afgewisseld met boorden in tweekleurige briochesteek en accentdriehoekjes in éénkleurige brioche. Ondanks de lange rijen is het een plezier om aan te werken. De Knitalong is in kleine stukjes opgedeeld, om de drie à 4 dagen krijg je een volgende aanwijzing. Zo heb je nooit de indruk dat je achterop holt en moet bijbenen om op het juiste spoor te blijven. Mini-deadlines werken duidelijk goed voor mij.

Ik ben ook blij met mijn kleurkeuze. Bij tweekleurige brioche is het mooist als één kleur goed afsteekt tegenover de andere. Dat kan in twee tinten van dezelfde kleur, of zoals hier in twee complementaire kleuren, paars en groen. Een gevlamde wol kan wel eens problemen geven qua contrast, of kan soms te gestreept uitvallen, gelukkig is dat hier niet het geval. In een mysteryKAL is het toch altijd wat afwachten hoe het patroon verdergaat, en of je de juiste kleuren gekozen hebt.

In het patroon worden nog pompommekes voorzien, maar dat is niet zo mijn ding. Het resultaat is een hele grote omslagdoek om in weg te kruipen...

Dit jaar denk ik om nog eens aan de Stephen West mystery mee te doen. Zijn ontwerpen zijn vaak extravagant, de juiste kleurkeuze zal veel bepalen. Ik ben al proeflapjes aan het breien...

Een jaarlijkse traditie in dit breihuishouden is de November Mystery Knitalong van Woolly Wormhead. Ik heb vorige jaren verrassende en mooie mutsen gebreid.

Voor de Mystery in 2019 deed ik mijn eigen ding met het patroon, Principessa. Dat zat zo: in principe moest je garendikte 'worsted' gebruiken, maar dat had ik niet direct in mijn voorraad. Ik gebruikte veel dikkere wol, en deed minder patroonherhalingen. (want dikkere wol, en dus minder looplengte op het bolletje).

Omdat de muts toch wat klein werd heb ik die daarna in de vorm van baret opgespannen. Perfect! En het was een vlug klaar project, zelfs met de complexe kabels.

Het garen is Chausettes Orphélines. Dit Frans project recycleert oude sokken en gebruikt deze om nieuw garen te maken, of afgewerkte producten zoals sokken mutsen, handschoenen. Op deze manier werken ze aan een circulaire economie en een meer ethisch verantwoorde mode-industrie. Je kan hun verhaal hier lezen. Ik hield er een mooie muts aan over, mét een beetje bling.

Dit jaar pakt Woolly Wormhead het een beetje anders aan: ze organiseert een re-KAL, een herbrei-knitalong. Je kan een patroon herbreien dat jouw favoriet was. Of je kan één van de oudere patronen breien waar je niet aan toekwam. Ik moet alweer wat cadeautjes maken voor collega's die vertrekken. Het zijn alletwee fervente fietsters, dus ik denk dat een muts wel van pas kan komen.

Ik kan Mayrose herbreien, dat is een patroon voor een simpele baret. Dat zou dan mijn derde Mayrose zijn, kijk maar eens op mijn Ravelry pagina om te zien hoeveel verschil het juiste garen maakt.

Maar voor op de fiets is een nauwaansluitende muts, type 'beanie' waarschijnlijk een beter idee. Pavone of Rubbish Mojitos? Decisions, decisions...

Dit was mijn laatste blogpost over 'oude' projecten en projecten waar ik nog aan moet beginnen. De volgende blogpost zal er één over een recent afgewerkt, en veel groter project zijn, waar ik heel trots op ben! (maar voorlopig moet dat nog een geheim blijven...)

Dit is mijn project waar ik de laatste 3 maanden, aan gewerkt hebt. Het patroon heet Evidemment, en ik breide het als tester voor de Belgische ontwerpster Alfa-knits.

Het oorspronkelijke patroon is in sokkenwoldikte. Ik heb nog een grote streng Wollmeise kantwol liggen, misschien kan dat ook werken?

Een proeflapje om te testen, en ja het ziet er naar uit dat dit kan lukken. Mijn stekenproef wijkt een beetje af, maar dat is niet zo erg, want het vestje is erg oversized. Mijn project zal nog wijd genoeg uitvallen, maar net iets minder 'boxy'.

Interessante constructie: je begint met een lang smalle reep in kabelpatroon. De kabel loopt over de rug en mouwen door. Voor de zekerheid was ik mijn lapje nog eens, en speld het uit, om te zien welke breedte ik nu al heb. Komt goed. Volgende stap: steken opnemen voor de rug. Het blijft verrassend.

Na de rug neem je steken op voor de voorkanten. En daar gaat het mis. Het patroon is heel duidelijk, met schema's en tekeningen, mijn 'zorgvuldig-lezen-van-instructies' ging op vakantie de mist in... Ik dacht dat ik al aan de mouwen moest beginnen, dus nam op de verkeerde plaats steken op. Nochtans waren er verschillende alarmsignalen: ik worstelde met het stekenaantal, en er was ook nog dat rare nekflapje, wat dus geen flapje was, maar een deel van de kraag. Na drie weken had ik door dat er iets niet klopte. Dan maar opnieuw beginnen, met de voorkanten op de juiste plaats. En daarna steken voor de mouwen opnemen, op een plaats waar dat hoort voor onze anatomie. Ik was even de weg kwijt, maar nu ben ik weer op het juiste pad.

Ik heb maar één streng van dit garen, dus voor ik aan de mouwen begon verdeelde ik mijn garen in drie bolletjes. Op die manier kan ik inschatten hoe ver ik kan geraken voor de lengte van de mouw en het lijfje. Het wordt een kort vestje, met driekwartmouwen. Het voordeel van topdown breien is dat je tussendoor kan aanpassen, en ik denk dat het goed komt!

Ik doe de boord toch nog net iets korter dan in het patroon. En omdat ik nogal vast afkant gebruik ik een lossere variante hier, de 'suspended bind-off'. Het rood op de foto is niet zoals in het echt, maar ik doe deze foto's er toch bij, dan zie je de vorm van het vestje en het kabelpatroon in detail.

Rood is een kleur die ik vermijd sinds ik grijs ben, daarom dat die streng zo lang in de kast is blijven liggen. Dit rood is echt een heel diep warm gloeiend oranjerood. Nu ik de foto's zie denk ik dat rood eigenlijk best wel kan!

De foto's in de boomgaard achter het domein Alden Biezen zijn een mooie afsluiting van een geslaagde huisruilweek in Bilzen. En de plaatselijke specialiteit die verwijst naar jeugdsentiment is dat ook...

Jana Huck is een Duitse ontwerpster die mooie grafische ontwerpen in haar portfolio heeft. Ik was dan ook geïnteresseerd toen ze testbreisters zocht voor dit ontwerp van een sjaal met afgehaalde steken, of Linen stitch. Ik moet in mijn pensioenplan nog wat cadeau's voor mannelijke collega's voorzien, dus ik rommelde in mijn voorraad en zocht wat 'mannelijke' kleuren bijeen. In deze sjaal gebruik je een dun garen (fingering), samen met een nog dunner draadje (lace). Veel mogelijkheden om te spelen met kleuren dus.

(mijn pensioenplan bestaat er in dat ik bij mijn afscheid voor iedere collega een zelfgebreid cadeautje zal hebben. Ik heb maar een paar mannelijke collega's, maar breien voor mannen is uitdagender, want minder opties...)

Aut Idem heet dit patroon. Deze term is een begrip dat bij Duitse apothekers goed gekend is. Als de arts een vakje Aut Idem aankruist op zijn voorschrift, dan kan de apotheker een medicijn meegeven dat niet exact is wat is voorgeschreven, maar wel dezelfde werkbare stof heeft. Weer een weetje dat ik via een breipatroon heb opgestoken.

Dit onderliggend idee komt ook terug in het patroon, hetzelfde is niet exact hetzelfde. Aut Idem gebruikt verschillende variaties van de linnen steek. Soms krijg je stippen, strepen, een stippellijn....of een groter vlak met textuur. Het hangt er allemaal van af waar en hoe vaak je van kleur wisselt. De afgehaalde steken worden afwisselend uitgevoerd met de draad voor of achter het werk. Arbeidsintensief, maar het resultaat is het werk waard.

Omdat ik allerlei verschillende garens gebruik heb ik verschillende proeflapjes gebreid om te zien of de diktes en kleuren goed samengaan. Ik ging eerst voor alleen grijs en bruin, maar er was te weinig contrast in de kleuren. Ik twijfelde om er wit aan toe te voegen. Zou dat mannelijk genoeg zijn? Of het wit met een extra draadje grijs kantgewicht? Perfect! Contrast, maar niet té wit. Het wordt ook een heel luxueuze sjaal voor een man, ik heb wol, zijde, merino...

Het patroon schrijft voor hoeveel rijen je moet doen, maar je kan natuurlijk afwijken en minder of meer van een kleur of een steekpatroon gebruiken. Ik wou eindigen met een donker blok, en breide gewoon tot mijn bruine wol op was. Een sjaal is een werk van liefde, een lange lap, en zeker in deze steek niet echt iets dat opschiet. Het eindresultaat weegt 180 gram, en is 172 cm lang. Ideaal als sjaal om onder een jas in te stoppen!

Dit jaar heb ik me weer laten verleiden om mee te doen aan het MysterieSamenBreiProject van Stephen West. Je hebt één hoofdkleur nodig, en drie contrastkleuren. Na een paar proeflapjes ga ik voor donkerblauw als hoofdkleur, en probeer ik me écht in te houden qua contrastkleuren. Stephen West heeft vaak exuberante ontwerpen, en flashy kleuren bij een wild ontwerp zou wel eens té kunnen worden.

Ik wacht om te starten tot het tweede deel gepubliceerd is, zodat ik al een beetje zie waar het ontwerp naartoe gaat. Het begint met een honingraatmotief over een gestreepte achtergrond. Ik vind die projecten het mooist waar er niet te veel contrast is in de strepen. Ik kies dus voor zachtblauw en grijs met een spikkeltje.

Wat wordt de volgende contrastkleur? Ga ik voor roze in dezelfde kwaliteit wol als mijn twee blauwen? Ik brei met Jon Arbon Devonia, een heerlijke mengeling van wol van verschillende schapenrassen. Het garen is lichtjes pluizig, een beetje glanzend, maar niet prikkend zoals mohair. Het is een echt plezier om hier mee te werken! Of ga ik voor mijn oorspronkelijke keuze, hardgeel WolmetVerve merino?

Toch maar het geel gebreid, en dat was een goede keuze voor dit deel, kleine spikkeltjes kleur tegen de donkerblauwe achtergrond. En zoals te verwachten, dit is zeker geen standaard omslagdoek, wel een origineel ontwerp van een creatieve geest. Je zet extra steken op om de trapjes te overbruggen. Bij elk deel in het patroon hoort ook een video waar Stephen nieuwe technieken demonstreert, handig als je een visuele leerder bent.

In het volgende deel komen grote ruitvormige patronen, en weer twijfel ik aan de kleur. Ik zie in de Ravelry-groep een paar heel avontuurlijke kleurencombinaties voorbijkomen. Maar neen, ik had me toch voorgenomen om met rustige kleuren te werken?

Ik hou het dus bij grijs en geel. Ook aan de achterkant ziet dat er mooi uit.

Het wordt wat moeilijk om alles op de foto te krijgen. Dit wordt een reusachtig grote omslagdoek, zoveel is duidelijk. En weer een aparte vorm, in deel vijf brei je kleine driehoekjes. Ik neem er een sokkennaaldje bij, want het is veel draaien en keren over verkorte toeren.

En dan: de boord, langs de driehoekjes, terug meerderen, in het totaal heb je uiteindelijk meer dan negenhonderd steken per rij. Je kan kiezen voor de 'kleine' versie met drie strepen, of de 'normale' versie met zes strepen in de boord. Ik houd het op drie strepen. Een rij breien duurt ongeveer vijfenveertig minuten nu.

Bij het opspannen kan je dan nog opteren om de boord in lange punten te blokken, of eerder naturel te laten golven. Ik vind deze al meer dan groot genoeg, punten moeten niet echt voor mij.

Vraag is nu: hoe draag je zo iets? Het is een shanklet, iets tussen shawl en blanket in. Dat had ik nog niet in mijn garderobe. Het kan nog van pas komen, deze winter in mijn thuiskantoor aan de noordkant.

Begin 2020 schreef ik me in voor de Colourwork club van Ysolda Teague, een Schotse ontwerpster met mooie, klassieke ontwerpen.

De club bestaat uit een patroon en bijhorende wol in één pakket. Je breit met dat patroon samen met anderen in de Ravelrygroep aan kleinere projecten, accessoires dus. Per project wordt de moeilijkheidsgraad opgedreven. Je bouwt geleidelijk je kleurinbreitechniek verder op door tutorials te volgen en tips uit te wisselen in de groep.

Ik kon kiezen tussen de kleurstellingen Classic, Neutral of Vibrant. Tegen mijn natuur in koos ik voor neutraal. Mijn bedoeling is om de afgewerkte projecten in mijn cadeautjesmand te stoppen, en ik denk dat ik meer kandidaten zal hebben voor een accessoire in een neutrale kleur. Misschien zit er zelfs iets tussen dat voor een man als cadeau kan dienen?

Brunstane was het eerste project, een in het rond gebreide col.

Altijd spannend, een pakje in de post krijgen. Het patroon was supersimpel, kleine geometrische patronen die je snel gememoriseerd hebt. Ik vond de col een beetje te hoog worden, dus deed minder patroonherhalingen. Alhoewel de kleuren erg neutraal zijn is dit niet direct een cadeautje voor een man. De (vrouwelijke) collega die ons verliet fietst veel, dus zo'n col komt goed van pas. Ze was er blij mee.

Bellfield was het tweede patroon, een muts met een opvallend sterpatroon.

Ik kreeg het patroon (digitaal) al in mijn mailbox, de wol liet op zich wachten. Ik haalde dan maar klassieke Noorse kleuren uit de kast, toch nét een beetje meer kleur dan de grijs/wit/gele variant. 'Neutraal' is precies toch niet mijn ding. En kleuren uitkiezen is één van de aspecten die ik het leukste vind bij het plannen en breien van een project. Deze muts is al iets complexer dan het vorige patroon, er is al wat meer concentratie nodig bij het begin en het einde met de grotere motieven. Tussenin is er een relax stuk met kleine stipjes. In Noorse patronen noemen ze dit 'luizen'. Dat wil ik eigenlijk niet op mijn hoofd hebben!

Ik breide de muts in een maat L, want ik vond dat dit patroon wel kon voor een man. Of de mannelijke collega die ons verliet dat ook vond weet ik niet...

Broughton was alweer het laatste patroon van de club. Deze omklapwanten hebben 2 lagen, een binnenste laag in heel dunne lamswol, en de buitenste laag in ruwere Noorse wol. Dat zal ongetwijfeld lekker warm en winddicht zijn. Ik kreeg de zwartgrijze variant, en om één of andere reden kon ik mij er niet toe brengen deze wanten te breien. Wol en patroon liggen dus nog onaangeroerd in de kast. Misschien maak ik ze in 2021 gewoon voor mezelf?

Classic, Neutral, & Vibrant

Ook in 2021 is er een Colourwork Club van Ysolda. Als de huisgenoot de hint begrepen heeft wordt dat mijn kerstcadeau. Maar dan zonder de wol, ik kies mijn kleurtjes liever zelf.

Of misschien krijg ik de Celtic cables club cadeau van de Ierse ontwerpster Carol Feller? Ook hier zou ik de formule zonder wol kiezen. In 2021 moet ik echt eens een gat in mijn voorraad breien...

Ik won een prijs in de Colorwork-knits groep: een bon om wol te kopen bij de Duitse Dibadu-webshop. Ik koos voor Dibadu Trio, drie strengen die zacht van kleur verlopen in grijzigpaarse tinten (links op de foto). En in de Duitse Fadenstille groep start een samenbreiproject voor een ajouromslagdoek; dat lijkt me een goed project voor zachte pasteltinten.

Je kan kiezen voor sjaal of stola. Ik heb zin in een echt groot wikkeldoek, ik kies stola. Het thema is advent, aftellen naar Kerstmis. Samen breien we een heel verhaal. Er komen engeltjes meekijken hoe we het doen. Hmm. Misschien zijn mijn kleuren niet echt Kerst?

Na de engeltjes zetten we de kaarsen op tafel...

... en daarna wandelen we door het dennenbos.

Het wordt een heel lange stola, de ontwerpster gaat er van uit dat je minstens 2m60 moet hebben om die goed om je heen te kunnen slaan. Ik ben klein, dat lijkt me wel heel lang?

De andere breisters geven goede raad: als je wol nog wat uitzet met de kantpatronen is het misschien een goed idee om het stuk nog op de naald al eens nat te maken en te zien hoe lang het wordt. Bovendien wordt het stuk diagonaal gebreid, je hebt ook nog lange punten waar je rekening mee moet houden.

Gelukkig is het patroon flexibel. Tussen elk 'verhalend' stuk is er een overgangspatroon. Je kan eenvoudig delen weglaten of herhalen. Ik wandel door het bos naar de kerstmarkt waar de lichtjes opgehangen worden en je Lebkuchen kan eten in de vorm van hartjes. Ik ben niet zo'n snoeper, dus ik hou het bij één rij hartjes. De kleuren zijn een beetje vaal op deze foto's, het zijn donkere dagen en het is niet eenvoudig om dit stuk goed te fotograferen.

Hij is zeker lang genoeg geworden! Een paar jaar geleden volgde ik avondles Duits, omdat mijn man toen een paar keer in Duitsland aan een triatlon deelnam. En ik ontdekte ook in Duitsland veel ontwerpsters, mooie wol en een verwelkomende en gastvrije brei-community.

Ik kocht bij Ysolda een pakketje voor vingerloze handschoentjes, al lang geleden, op het yarn festival in Edinburgh in 2017.

Ik brei graag technische speciallekes, en deze constructie had ik nog nooit gedaan, vingerloze handschoenen top-down, dus beginnen met de vingers.

Omdat de vingers maar een heel kleine omtrek hebben brei je deze als een koordje over zes steken. Daarna sluit je de losse steken op de achterkant door er over te haken. Weer iets nieuws geleerd.

Met wat verkorte rijen zorg je dat de pink wat lager zit dan de andere vingers. En dan brei je een sterpatroon in fair-isle. Ik brei los, en ik heb kleine handen. Resultaat: de rechter handschoen was te groot.
Even terzijde: ik heb echt kleine handen. Toen ik handschoenen voor mijn de familie breide ontdekte ik dat zowel mijn moeder als mijn dochter grotere handen hebben. En mijn pianolerares vroeger had gelijk toen ze zei dat het nooit wat zou worden als pianiste, met die handen van mij... (Ik denk dat zij opgelucht was toen ik besloot dat ik uiteindelijk liever naar de zwemles ging dan naar de pianoles).
Ik breide de linker handschoen met een kleinere naald, dat is al veel beter! Voor de duidelijkheid - dat is de handschoen rechts op de foto (zie waar de duim zit).

Omdat ik een pakket kocht heb ik maar een beperkte hoeveelheid wol, dat betekent dus de rechter handschoen uithalen en opnieuw breien. Het garen is een mooie mix van zacht en duurzaam, Blend n°1

Dit is de derde handschoen die ik brei dus. En nu is de linker handschoen nog kleiner dan de rechter…Dat was allemaal in januari 2020. Ik was een beetje ontmoedigd. Moest ik nu nog eens een handschoen opnieuw breien? Dan zou ik vier handschoenen gebreid hebben om uiteindelijk met een paar te eindigen. Deze gingen dus in het mandje met mislukte projecten...

In december 2020 nam ik deze weer op en bekeek mijn project met een kritisch oog. Ja, de ene handschoen is lichtjes groter dan de andere. De rechter sluit nauw aan, de linkse zit wat losser.

Eigenlijk zijn ze perfect bruikbaar zoals ze zijn. Dus: draadjes instoppen en het laatste project van 2020 is af. En nu een fikse winterwandeling!

Quo Vadis? Waar ga je naartoe? - een Duits mystery-patroon voor een omslagdoek, een collega die weggaat, en mooie wol in de voorraad. De ontwerpster belooft een spannende tocht met verrassende elementen. Ik heb er zin in.

Bedoeling is dat je twee handgeverfde strengen combineert met een zachte alpaca in een effen kleur. Ik twijfel een beetje tussen roestoranje of terracotta roodbruin.

Ik ga toch maar voor het roodbruin. Het is niet echt mijn kleur, maar het werkt wel met het blauw. Het begin is interessant: met verkorte rijen brei je een soort halve maan. En met de contrastkleur en steken op een hulpnaald voeg je extra structuur toe, onder vorm van biezen. In de online groep geeft men goede raad en advies. Het is een methode die ik nog niet gebruikt heb, dus weer wat nieuws geleerd!

Deel 1 is klaar, de vraag is hoe we verder zullen gaan? Er wordt briochesteek beloofd voor deel 2, daar kijk ik al naar uit.

Voor deel 2 neem je steken op aan de onderkant van de halve maan. Mijn omslagdoek wordt te groot om in zijn geheel te fotograferen, hier een detail. Mijn tweede handgeverfde streng varieert van oranje naar roodbruin, paarsig en crèmekleur. Het oranje vind ik er wat uitspringen, dat harmonieert niet zo mooi met de rest. Ik besluit dus zoveel mogelijk de roodtinten te gebruiken. Ik kan ook nog eens in mijn voorraad kijken of ik nog wat gelijkaardig blauw heb om toe te voegen. Of de sjaal gewoon wat korter breien?

Er komen nog biezen in de andere richting, en noppen in contrastkleur. De ontwerpster laat je een beetje de vrije keuze waar je die plaatst. De snelle breisters tonen hun werk en delen schema's. Mijn brei-Duits gaat met sprongen vooruit! En zo ziet het resultaat er uit voor het wassen en opspannen. Ik deed maar 1 baan in de handgeverfde rode kleur, en eindigde met blauw en een kleine boord in contrastkleur. Ik ben blij met mijn keuze.

Het eindresultaat van een verrassende expeditie. Waar gaan we naartoe? Ik weet het niet. Maar de reis en het gezelschap onderweg is misschien nog belangrijker dan de eindbestemming....

In maart begint de SockMadness weer, de wedstrijd waar je uitdagende patronen in groep breit, nieuwe technieken leert, maar vooral veel plezier maakt.

Een goede voorbereiding is het halve werk. De voorraad wordt aangevuld met effen sokkenwol. In deze tijden betekent dat veel virtuele winkelkarretjes vullen, weer leeggooien, op nog een andere plaats kijken... En oh ja, kraaltjes heb ik ook nog nodig. En misschien nieuwe kabels voor mijn verwisselbare sokkennaalden? Uiteindelijk komt er een bestelling uit Duitsland, één uit Nederland en één uit België.

Voorbereiding: misschien kan ik wat oefenen op technieken? De paarse sok links is Suky, een sok met kraaltjes waar ik vorig jaar over gestruikeld ben. Ik heb toen maar 1 sok gebreid.

Het is het ideale moment om verschillende technieken om met kraaltjes te breien uit te proberen. Mijn favoriet is nog altijd met een superfijne haaknaald (0.75mm) de steek door het kraaltje trekken (zonder het garen te splitsen). Het kan ook met flossdraad, of door de kralen vooraf op te rijgen. Ik ben klaar voor sokken met kralen! (en ik heb een nieuw paar sokken).

Voorbereiding: rommelen door mijn lade met sokken, en daar sokken uithalen die ik haast nooit draag. Deze bijvoorbeeld, extralang met een omgevouwen boord, maar die zakken af, dus draag ik ze zelden. Aangezien ze vanaf de teen gebreid zijn is de oplossing simpel: een stuk van de boord uithalen en herbreien: (oude) nieuwe sokken.

En deze: een te strakke opzet maakt dat ik ze haast nooit draag. Oplossing: gewoon uithalen: et voilà gerecycleerde wol om mee te spelen. Nu op zoek naar een patroon waar ik dit rood in kan gebruiken...

Super scrappy socks gestart, ik maak die voor de zoon en ik denk dat die geen fan is van rood.

Misschien is de zoon ook geen fan van 'fraternal socks'? Als de zoon ze niet wil is het afwachten of een collega avontuurlijk genoeg is om deze te dragen. Ik heb me in elk geval prettig bezig gehouden, wachtend op de SockMadness.

Het is opeens wel heel koud! Ideaal weer om binnen te zitten en een dikke Ijslandse trui op te zetten.

Het opwarmpatroon voor SockMadness is er, en het lijkt wel of ze gedachten kunnen lezen (of in mijn voorraad kunnen zien): een perfect patroon om het rood te gebruiken. Buiten warmt het al weer op, die wintertrui is dan maar voor volgende winter, of tussendoor de Madness...Ik zal me in elk geval niet vlug vervelen.

Cohineal is de naam van de opwarmsok voor de Sock Madness, verwijzend naar de rode kleurstof die je verkrijgt uit bladluizen. Verven met natuurlijke stoffen wil ik nog wel eens proberen, maar bladluis gaat me een beetje te ver. Gelukkig heb ik nog wat gerecycleerde rode wol liggen. En een opwarmsok, ideaal moment om nog eens te oefenen met een techniek die ik nog niet goed in de vingers heb, de ladderback jaquard. Vier jaar geleden probeerde ik deze techniek ook al eens uit, toen ook voor een opwarmsok voor de Sock Madness.

Het breileven herhaalt zich. En tot mijn frustratie blijk ik wat ik vier jaar geleden leerde voor een groot deel vergeten. Goed dat ik oude blogposts kan herlezen en van mijn eigen schrijfsels leer. Maar zoals ook in het professioneel leven blijkt: je hebt pas iets echt verworven als je blijft oefenen, oefenen en oefenen totdat iets een automatisme geworden is.

Terug naar de sok: gerecycleerde wol en kleurinbreiwerk lijkt toch niet zo'n goede combinatie, ik krijg een heel oneffen breiwerk.

Dan maar de nieuw bestelde wol uitproberen. Dat ziet er veel beter uit! En ik heb echt roze sokken nodig om te dragen bij mijn favoriete roze trui. Dat is één van die dingetjes, zelfs al ziet niemand welke sokken ik draag, ze zijn altijd assorti bij de rest van de outfit.

Ik heb een beetje gemengde gevoelens. Dat heeft vooral met mijn breikunst te maken, niet met het patroon. Ik leerde een nieuwe hiel, en vooral een manier om de teen te sluiten die ik in de toekomst nog ga toepassen. Het is de 'mitten toe', met minderingen die afwisselend links en rechts leunen, en een steek die per rij naar een andere naald wordt doorgeschoven. Zo vermijd je losse 'ladder'-steken op de teen. Klinkt ingewikkeld, maar het is heel duidelijk in het patroon uitgelegd.

Klaar. Dit was ook een goede proefrun voor de nieuwe wol waarvan ik een grote voorraad gekocht heb. Mijn plan is om alle sokken met hetzelfde garen te breien. Ik weet nu precies welke naalddikte goed werkt voor de verschillende technieken. De Sock Madness mag beginnen!

Sebonzakura heet het kwalificatiepatroon voor SockMadness 15. Dit patroon is ontworpen door Natalia Vasilieva (aka Skeincharmer op Ravelry). Ze staat bekend om haar uitdagende, zeg maar moeilijke patronen. Vaak is een patroon van haar het laatste patroon in de wedstrijd, wanneer alleen de superbrei-nerds nog in competitie zijn. Daarom was het een beetje eigenaardig dat nu een patroon van haar gebruikt wordt als kwalificatiesok. Of willen de moderatoren een rustig jaar tegemoet gaan, waar al veel deelnemers struikelen nog voor de wedstrijd begonnen is?

De naam van het patroon verwijst naar iets Japans met kersenbloesems en zo, dus roze zou perfect geweest zijn, maar ik heb dringend donkergroene sokken nodig. Alleen vrees ik dat alle mooie details van het patroon verloren gaan in een donkere kleur, dus ik ga voor Polar (grijs).

Ik twijfel nog even over goudgele kraaltjes, maar besluit toch voor groen te gaan als klein kleuraccent in het hart van de bloem. De sok begint met een gehaakte opzet, net iets anders dan de gehaakte opzet die ik al ken, met een extra lusje voor meer rek. Voor sommigen is de opzet al het moment om de handdoek in de ring te gooien. Er is een filmpje en een foto-tutorial, het vraagt een beetje uitproberen, maar het is goed te doen. Ik vind het altijd leuk om een nieuwe techniek uit te proberen (en eventueel toe te voegen aan het vast repertoire). Voor de haaknaald-weigeraars is er een alternatief (the Chinese Waitress cast-on) dat hetzelfde resultaat geeft.

De bloemetjes worden gesmockt. Belangrijk is hoe je de draad rond de steek wikkelt, met de klok mee of tegen de klok in? Het patroon blijft een oefening in begrijpend lezen, alle details zijn belangrijk. Er wordt wat gezucht over lay-out en bewoording. Ik bewonder het geduld van de vrouwen en mannen aan de hulplijn.

Zoals in de meeste patronen van Natalia is de hielconstructie apart. Je mag dus niet uitgaan van 'zo doe ik het altijd', en grommelen omdat het hier heel anders wordt uitgevoerd...

Klaar in 5 dagen. De kwalificatieronde duurt 2 weken, ik heb de norm gehaald en word toegelaten tot de spelen. Nu afwachten in welk team ik terechtkom.

En ondertussen heb ik een nieuw paar sokken!

'All the B's' heet het patroon voor ronde twee van de sockmadness: Beads, Bobbles and Brioche. Ik doe er een vierde B bij, mijn sokken worden Blauw. Een nieuwe opzet: alle begin is moeilijk - even diep ademhalen - rustige muziek....Toch wat te ambitieus om dit 's avonds laat uit te proberen?

De tweede poging in daglicht met een helder hoofd lukt beter. Je zet op met een draadje in een andere kleur, een voorlopige opzet. Daarna plaats je kraaltjes tussen de steken, in een 'ronde opzet' of 'tubular cast-on. ' En dan knip je het hulpdraadje weg, en tada! de kraaltjes zitten boven op je boordje. Als je heel zorgvuldig het patroon volgt is het eigenlijk niet eens zo moeilijk.

En dan kan het echte werk beginnen. Zoals beloofd komen de verschillende elementen aan bod: beads (kraaltjes), bobbels en briochesteek (een dun lijntje op de zijkant). Dit patroon heeft in mijn hoofd meer een flow dan het vorige patroon. Er is een zekere symmetrische logica die het vervolg in een rij (gespiegeld) voorspelt. Het plaatsen van de kraaltjes breekt het ritme dan wel weer.

Om de sok passend te krijgen brei ik nu op 1.75mm. Ik denk dat ik voor de voet ga overschakelen op 1.5mm.
Maar opeens gaat het niet goed meer: de dochter heeft positief getest. Ze is single en woont alleen, gaat nu in quarantaine dus wij zullen de bevoorrading overnemen. Gelukkig is ze niet heel erg ziek. Maar het zit wel in mijn hoofd.
Dat en mijn moeder van 89 die in het ziekenhuis is opgenomen (geen COVID). Ik mag er niet bij, mijn zus wel. Telefonisch contact verloopt moeizaam.
Mijn hoofd zit vol dus. Breien brengt ontspanning. Ik vind deze sok niet zo moeilijk, maar vraagt wel focus, en dat is voorlopig wat minder hier. Ik blijf maar fouten maken die ik dan weer moet corrigeren. De wol splijt en werkt niet echt goed mee. Doorzettingsvermogen zal ik ook nodig hebben.

Na vijf dagen zijn ze klaar. Het hielp dat ik paar halve dagen vrij had met de Paasvakantie. En zoals gevreesd, ze zijn veel te lang, maar die 14 rijen extra na het ajourmotiefje moeten voor de wedstrijd. (zodat iedereen een gelijk aantal rijen heeft gebreid). Ik leg er mijn sokkenlineaal bij om de lengte te checken. Dit wordt een grote maat 44. Ik rijg er dan maar een draadje in voor mijn maat 39....

Goedgekeurd, door naar de volgende ronde! Nu gewoon nog uithalen tot aan het draadje en de tenen herbreien. Ik ken niemand die zo'n show-sokken zou dragen, dus ik hou ze gewoon voor mezelf....

Hélène Magnusson ontwierp een knalroze trui voor de youtuber Kristyglassknits. Het thema van haar knitalong in februari was dan ook: een niet-traditionele Ijslandse trui breien.

Je hebt nodig: Ijslandse ongesponnen wol (Plotulopi) in hoofdkleur en accentkleuren, en een dun draadje om samen met de ongesponnen wol mee te breien.
Ik heb nog twee van die schijven Plotulopi in wit. Voor mijn maat zou je er drie nodig hebben. Misschien werkt het patroon ook met boorden in een andere kleur?

Als accentkleur gebruik ik een zelfstrepend garen.

En als meeloopdraadje heb ik Manos del Uruguay Marina, handgeverfd kantgewicht in zacht lavendel en blauwtinten. Dit lijkt me al een zeer ontraditionele combinatie!

Het proeflapje ziet er ook goed uit. Bedoeling is om deze trui heel los te breien, op een naald zes of zeven. Die heb ik niet in huis, maar op vijf en een half lijkt het ook te lukken.

Breien met ongesponnen wol heeft zo zijn uitdagingen. Je moet zen zijn om een flow te ontwikkelen. Als je te hard trekt breekt het garen. Het is het perfecte werkje om knus binnen te cocoonen met zicht op de besneeuwde tuin.

Het patroon is 'cropped', redelijk kort. Ik brei een langere boord. Visueel lijkt het een trui die boven op de heup valt, maar toch is die langer.
Om het kleurinbreiwerk niet te zwaar te maken liet ik bij de ronde pas een aantal rijen weg.
En ik manipuleerde het Noro zelfstrepend garen een beetje. Het motief is een 'flowerpot', en groene bloemen zag ik niet zitten. Nu moet ik alleen nog beslissen: een witte of een blauwe boord?

Het spannende deel: de trui openknippen om een boord aan te breien, in breitermen 'steeken'. Hélène Magnusson heeft voor deze knitalong per week een video op haar youtube kanaal, waar alles mooi wordt uitgelegd en gedemonstreerd.

In de facebook groep wisselen de andere deelnemers ook tips uit. Ik heb geen naaimachine in huis, en gebruik uiteindelijk de gehaakte 'steek'. Ann Kingston demonstreert die heel duidelijk op haar blog.

Het ging verbazend vlot eigenlijk, blij dat deze stap achter de rug is. Het einde komt in zicht, het sneeuwt nog altijd, ik ga deze trui binnenkort kunnen dragen!

Maar: mijn mouwen zijn oncomfortabel strak, echt te smal. Ter vergelijking: een vroegere Ijslandse trui die ik in 2018 breide, een trui om in weg te kruipen. Deze Kristylopi is meer aansluitend, maar je moet wel nog kunnen bewegen...
Uithalen is geen optie, nu de trui doormidden geknipt is.
Dit project gaat even in time-out. Het is eind maart, en het weer wordt opeens warmer. Ik denk niet dat ik nog een warme trui nodig heb dit seizoen.

Of misschien toch? Een koude april, en de trui komt weer uit zijn projectzak. Ik ga voor de drastische oplossing: mouw eraf knippen, extra steken opzetten aan de onderarm, en de mouwen van boven naar beneden opnieuw breien.

Nu nog de juiste knopen en lint kiezen. Ik wou eigenlijk knalgroene knopen, maar die vond ik alleen in plastic. Het werden dus dennengroen gerecycleerde knopen uit papier en houtpulp. En voor het lint zocht ik bloemetjes, maar ging ik uiteindelijk voor knalgroen met sterretjes.

Het finale verdict: het patroon was voor een erg los 'oversized' vest, ik maakte een meer aansluitende versie. Ik geef toe dat dit voor een deel te maken had met schrik hebben om zonder wol te vallen, en voor een deel een foute berekening van mijn proeflapje. Ik ben blij met het eindresultaat.

Deze trui komt nog goed van pas 's morgens vroeg in mijn thuiskantoor op de noordkant.

De SockMadness is achter de rug. Ik geraakte tot in ronde vijf (van de zeven).

Ik vond het dit jaar een speciale editie. Er zaten veel uitdagende technieken in de patronen. Daar doen we het uiteindelijk voor, om nieuwe dingen te leren. Toch heb ik soms echt eens in mijn haar gekrabd bij bepaalde ontwerpen. Gelukkig is er altijd veel hulp in de online teams.

Ik worstelde dit jaar ook meer dan vorige jaren om het tempo bij te houden. Dat had dan weer vooral te maken met het 'echte' leven. En dat kreeg voorrang.

Voor de volledigheid: nog een paar plaatjes van en praatjes bij mijn affe projecten.

Beleaf in yourself, een passende naam voor een patroon met blaadjes in drie verschillende technieken: een blaadjesajour-rand aan de boord, blaadjes in brioche/patentsteek op de voorkant, en blaadjes in kleurinbreiwerk op het het been achteraan. Echt een patroon waar je je hoofd moest bijhouden. Ik ben niet zo overtuigd van al die verschillende technieken in één patroon. Ze hebben elk een verschillende steekverhouding, deze sokken goed passend krijgen was een uitdaging.

Sweet Rose: van de teen omhoog gebreid, met een aparte hiel, de sweet tomatoe hiel. Dat ging nog, maar daarna kwam het opborduren van kraaltjes, en bloemetjes, met voor mij totaal onbekende technieken. Ik denk niet dat borduren een nieuwe hobby wordt... Ik ben wel heel tevreden met de kleurtjes die ik gekozen heb, roze zonder dat het te meisjesachtig is. Op mijn leeftijd zou dat er wat over zijn....

Little Etude: een patroon met een verticaal ingebreid motief. Je hebt dus heel veel draadjes nodig, en een techniek om al die draadjes uit elkaar te houden. Ik vond deze het leukst om te doen, mijn favoriet patroon van de wedstrijd!

En ja, het echte leven had voorrang: mijn moeder lag in het ziekenhuis, de dochter had corona, en de zoon liet weten dat hij een nieuwe job heeft gevonden. In Oslo. Op het programma de komende weken: saaie sokken voor koude Scandinavische winters.

Lampropeltis

Waterverf

Regensburg en Wenen

Geel - Gelb - Yellow - Jaune - Amarillo - Gulur

Entanglement

Kolibrie

Principessa

Evidemment

Aut Idem

Slipstravaganza

Ysolda's Colourwork club

So viel Heimlichkeit

Belyse vingerloze wanten

Quo Vadis

Aftellen naar de Sock Madness

Cochineal

Senbonzakura

All the B's

Kristylopi

SockMadness over en uit