Een regenboog col

April 22, 2019, 3:24 am

Breien uit de kast is nog steeds mijn motto. En in de kast zitten er ook restjes, veel restjes...Alle redenen zijn goed om met wol te spelen, en de verjaardag van onze plaatselijke Stitch'n Bitch groep is een extra goede reden.

Het plan is om een regenboog te creëren. Geel heb ik blijkbaar zo goed als niet in voorraad. Daarom gebruik ik een stukje sokkenlap dat ik zelf geverfd heb, geïnspireerd op een schilderij van Van Gogh. Het is meer geelgroen, maar kom.
Als hoofdkleur (uiterst rechts) gebruik ik een sokkenwol met een beetje possum, een harig knaagdier uit Nieuw-Zeeland. Het garen is een souvenir van onze reis in 2015.

Als techniek gebruik ik de halve patentsteek, een eerste keer voor mij. Het geeft het uitzicht van briochesteek, maar je gebruikt dieper insteken in de rij daaronder, en je moet dit maar om de andere rij doen. Ik ben in elk geval al tevreden met de eerste kleurtjes. Ik gebruik een restje mohair-zijde voor het oranje, waar ook nog pailletjes inzitten. Klein accent, veel impact.

Het patroon is van Lang yarns. Je kan bij hen nu ook losse patronen digitaal kopen, vroeger (en nu nog steeds) waren dat patronenboeken in de plaatselijke wolwinkel. Maar eerlijk gezegd, het patroon is nogal basic, en veronderstelt dat je zelf wat brei-achtergrond hebt. In het patroon staat ‘kantsteek’, maar er wordt niet uitgelegd hoe die te doen. Als ik de steek afhaal vond ik dit te slobberig worden. Ik heb dus gewoon 1 steek altijd rechts gebreid, aan het begin en het einde van de rij. Dat geeft een kleine knobbeltje aan de rand. OK, dat ziet er niet super uit, maar het werkt.Met de techniek die we bij sockmatician geleerd hebben zou ik een mooiere rand kunnen maken.

Na 80 cm zoals in patroon heb ik de steken in wacht aan de opzet gemaasd (een beetje zoeken hoe dat moest). Ik ben blij met het eindresultaat.

En de bestemmeling ook denk ik! Zo een col is ideaal op de fiets, als extra laagje tegen de wind, of je kan het zelfs helemaal over je hoofd trekken. Het ziet er niet naar uit dat dit binnenkort nodig is, maar je weet natuurlijk nooit wat het weer wordt. Het is nu in elk geval lente, en ik ga ervan uit dat we de komende Stitch'n Bitch bijeenkomsten aan terrasjesbreien zullen doen.

↧

Gloria

May 5, 2019, 3:35 am

≫ Next: Spelen met kleurtjes

≪ Previous: Een regenboog col

Ik ben een fan van de Deense ontwerpster Hanne Falkenberg.
Haar stijl is sterk grafisch, veel strepen in een doordacht kleurenpallet. En haar patronen zitten vol met kleine details die een mooie afwerking garanderen. De winkels die haar breipakketten verkopen hebben ook altijd verschillende modellen afgewerkt in het rek hangen, zodat je die kan aanpassen en zien wat je staat. Ondertussen weet ik al wat beter wat ik wel en niet mooi vind voor mezelf, maar in het begin van mijn brei-loopbaan vond ik het een hele opgave om dat goed in te schatten.
Als ik dan eens in de buurt ben van zo een winkel, dan schaf ik mij een wolpakket aan. En dat pakket blijft dan jaren in mijn kast liggen...maar in 2019 maken we er dus werk van.

Dit is Gloria (de trui, niet het meisje). Ik heb het pakket in de oorspronkelijke kleuren gekocht tien jaar geleden in 2009. En ik merk dat mijn smaak in kleuren veranderd is. Toen zou ik alles zwart of toch donker gedragen hebben, met ouder/grijzer/wijzer te worden laat ik meer kleur in mijn leven toe.

Dus ik probeerde met een proeflapje of ik de kleuren kon veranderen met iets anders uit de voorraad. Maar in dit geval heeft de ontwerpster gelijk. De textuursteek bestaat eruit dat je afwisselend met drie draden samenbreit voor de ribbel, en dan weer streepjes in tricotsteek in drie kleuren. Het mooiste is als je dit doet met kleuren die heel dicht bij elkaar liggen, in dit geval Black-Magpie- Kingfisher (ofwel zwart-blauwzwart en donkerblauw met tikkeltje zwart).

Eerst breide ik de rug, en vandaaruit nam ik steken op voor een ronde pas. Ik bleef meerderen om een mooie halve cirkel te krijgen. Op het einde had ik meer dan vijfhonderd steken, en moest ik het breiwerk over twee lange rondbreinaalden verdelen. Het was zwoegen, en veeel breien!

En zo ziet het er dan uit zonder mouwen. Deze foto is ongeveer 6 weken geleden genomen, voor we een weekje naar Zuid-Frankrijk trokken. Omdat dit project te groot was om mee te nemen op reis is deze trui in een hoekje beland.En toen werd het warm in april, en had ik geen zin meer in een grote lap wol op mijn schoot om aan te breien. De goesting in dit project was een beetje over.

Het kriebelt om iets nieuws en zomers te beginnen, dus misschien gaat deze in de onafgewerkte doos en komt die er volgende winter terug uit…Of misschien kan ik er een mouwloos vest van maken? Wat denken jullie?

↧

Spelen met kleurtjes

May 19, 2019, 6:42 am

≫ Next: Spelen met kleurtjes - Sambuco

≪ Previous: Gloria

Ik heb zin om een zomers truitje te breien, dus ik moet in mijn dunne garens zoeken in de voorraad. Ik heb blijkbaar niets meer in huis om in één kleur te breien, dan weer iets met streepjes?

De Belgische ontwerpster Anne Lernout, ook gekend als Alfa Knits, heeft een hele reeks leuke ontwerpen voor gestreepte zomertruien, én ze heeft net een nieuw patroon uit 'Manneken'. Je hebt één hoofdkleur nodig, een contrastkleur voor het lijf, en een andere contrastkleur voor de mouwen.

In het patroon is het lijf gestreept, maar niet té, omdat er niet veel contrast is tussen de kleuren. Mijn hoofdkleur is een gevlamd paarsblauw van DutchWoolDiva. Ik vind de combinatie met babyblauw rechtsboven mooi, maar omdat mijn hoofdkleur gevlamd is geeft dat een beetje een vlekkerig effect.

De mouwen zijn dan weer meer gestreept, dat geeft een beetje een marine-look, vind ik. Ik heb de keuze tussen een donkerblauwpaars, een bruinpaars, of een mediumblauwpaars. Ik ga voor het laatste, sokkenwol van Schaap&Draak.

Ik experimenteer nog wat verder voor het lijf. Ik wil dat vlekkerige weghalen door een contrastlijntje te breien na de gevlamde wol. Ik probeer het eerst met donkerblauw, maar dat is weer te gestreept. En dan probeer ik het met een gespikkelde draad van Chestnut Cabin. Dat is het! Die kleine spikkeltjes roze en lila maken het helemaal af. En ook wel leuk dat drie van mijn vier garens van kleine Nederlandse handververs afkomstig zijn...

Het begin van de mouw is in elk geval verrassend. Je breit deze vanuit een voorlopige opzet met verkorte rijen.

Als je twee mouwkoppen gebreid hebt verbind je die door daartussen het rugstuk vorm te geven, ook weer met verkorte rijen. En dan loopt het fout. Na een tijdje wordt het duidelijk dat de rug veel te breed wordt, ik moet ergens een misrekening gedaan hebben bij mijn proeflapje. Deze trui gaat in time-out.

Ik kan me niet genoeg opladen om helemaal opnieuw te beginnen. Ik zou een kleinere maat kunnen opzetten, met minder steken. Maar de goesting is een beetje over. Ondertussen heeft Alfa-Knits een oproep gedaan om te testbreien voor haar nieuwste ontwerp. Weer een gelegenheid om met kleurtjes te spelen! Ik houd jullie nog even in spanning, het resultaat is voor een volgende blogpost...

↧

Spelen met kleurtjes - Sambuco

May 29, 2019, 1:38 am

≫ Next: Basel

≪ Previous: Spelen met kleurtjes

Toen ik nog volop aan het twijfelen was over mijn vorig probeersel kondigde Alfa-knits een nieuw ontwerp aan waar ze testbreisters voor zocht. Zou ik? De deadline is kort, én het is een vestje met een stekenproef van 29 steken voor 10 cm, een dun garen dus. Dat zijn heel wat steken voor mijn maat! Ik denk dat ik een geschikte wolletje in mijn voorraad heb, Isager wool/silk. En dat grijs combineert mooi met zalmroze....

Het begin is uitdagend; met een voorlopige opzet; die je daarna aan elkaar breit voor een dubbelgevouwen kraagje. Daarna start je de raglanmeerderingen voor de schouders, rug- en voorpanden. Maare...alhoewel mijn stekenproef klopt heb ik het gevoel dat dit niet goedkomt. De wol is een beetje pluizig, en zou wat losser moeten gebreid worden om mooi te kunnen vallen. Nu moet ik dit forceren om de stekenproef te halen, met een té stijf breisel als gevolg.

Dan maar weer in de voorraad duiken en een proeflapje breien. Ik moet nog dunner gaan, dus ik probeer het met (restjes) kantwol. Het wordt een herfstige kleurencombinatie.

Op deze foto zie je de constructie van het kraagje beter. Ik gebruik nu ééndraads kantwol, dat is wel goed opletten om de draad niet te splitsen met al die kleine kabeltjes.

Langs de voorpanden brei je verder in een klein kabelpatroon, dat is opletten bij de kleurwisselingen. De overgang tussen de twee soorten groen is iets gestreepter dan ik verwacht had. Ik besluit dus voor de volgende kleurwissel om maar een paar rijtjes te breien in de nieuwe kleur, dat is meer harmonieus.

Onder de armen vormt zich een grote kabel. Het is een patroon waarbij je je moet concentreren, maar ik vind dat de moeite waard, het wordt écht bijzonder.

Na vijf weken breien ben ik toch blij als het lijf af is en ik aan de mouwen kan beginnen, zonder kabels deze keer.

En als de mouwen af zijn is de volgende vraag: welke kleur zou ik voor de knooplijst gebruiken? Ik heb nog genoeg van het geelgroen, maar slechts een klein beetje bruin of donkerpaars, waarschijnlijk niet genoeg!

De oplossing: ik brei de knooplijst in streepjes bruin en paars. Omdat de kleuren zo dicht bij elkaar liggen in kleurdiepte valt dit niet op. 'Value' zeggen ze in het Engels, het zijn andere kleuren, maar omdat er weinig contrast is kan je ze goed mengen, ze vervagen in elkaar. En dan rest nog de opgave om de juiste knopen te vinden om het helemaal 'af' te maken. Gelukkig is er hier in Leuven een winkel waar ze jou helpen om net de juiste knoop te vinden, zelfs al kost hen dat een half uur voor acht knopen.

Het eindresultaat: de kabels op de zijkanten zijn een slim detail, ze zorgen voor wat taillering, net zo als ik mijn vestjes graag draag.

Ondertussen is het patroon op Ravelry gepubliceerd onder de naam Mirasol (= zonnebloem). Ik noem mijn vestje Sambuco, vlier in het Italiaans, omdat de kleuren mij doen denken aan die vlierstruik in de tuin van Sint-Kwintenskerk om de hoek.

Eigenlijk had ik daar foto's moeten laten nemen, maar ik ben ook blij met deze foto's, gewoon in onze eigen stadstuin. En op Ravelry kreeg ik commentaar met de vraag welke bloemetjes daar staan, blijkbaar zijn dat gebroken hartjes (dicentra formosa). Weer wat bijgeleerd!

↧

Basel

June 16, 2019, 2:01 am

≫ Next: Manneken

≪ Previous: Spelen met kleurtjes - Sambuco

Onze tweede huisruil van 2019 bracht ons naar Basel, Zwitserland. Bij Zwitserland denk ik eerder aan bergwandelingen en kabelbanen, maar ook een citytrip kan perfect. Toen wij er waren hadden we een paar hete dagen. Na een wandeling op en af de heuvelige oude stad was het zalig om over te steken met het kabelbootje, aan de buvette een drankje te halen en naar de Rijnzwemmers te kijken... Basel is wel een dure stad, tussendoor vulden we onze waterfles aan de vele openbare fonteinen.

Basel heeft ook veel te bieden op vlak van kunst en cultuur, meer dan veertig musea, waaronder het Tinguely museum en het grote kunstmuseum.Maar evengoed zijn er een paar kleinere en ook interessante plaatsen, zoals de Papiermolen waar je zelf aan de slag kan om papier te scheppen.

Ik had me voorgenomen om dit jaar mijn voorraad niet verder aan te vullen, maar ja, een souvenir is toch altijd leuk op vakantie. Ik liet me verleiden door een interessante garencombinatie van linnen en zijde. Nu nog eens bedenken wat ik daarmee zou kunnen maken...

En ik heb 's avonds ook een beetje gebreid, maar minder dan als ik thuis ben. Mijn huidige project stelt allerlei problemen waar ik oplossingen voor moet verzinnen. Dit project is dus weer even in time-out. (net zoals ikzelf!)

↧

Manneken

July 20, 2019, 3:44 am

≫ Next: Goldfish Memory

≪ Previous: Basel

In mei schreef ik al over dit project, een trui van Alfa-knits. De ontwerpster Ann Lernout is een Brusselse en ze gaf haar patroon de naam 'Manneken'. Bij mijn eerste poging werd de rug te breed, en de enige oplossing was helemaal opnieuw beginnen met een kleinere maat. Na weken en weken breien was de trui af.

Maar nog niet helemaal... de rand rolde zo erg dat dit gewoon niet draagbaar was.

En de V-halsuitsnijding die in het patroon voorzien is viel wel heel diep uit... Ik zag het even niet meer zitten.

Ik vertrok voor een weekje huisruil naar een onbekende streek in Duitsland, waar de hittegolf toesloeg .

Weer thuis breide ik een paar korte sneakersokjes voor de verjaardag van de dochter.

Ik begon aan een sjaal met kleuren die me helemaal niet staan (maar wel goed om resten op te gebruiken). Dat wordt dus een cadeau.

Ik zocht restjes garen bijeen voor een twaalf-kleuren omslagdoek voor mijzelf.

Ik zette een nieuwe trui op (waar ik over twijfel, en die ik waarschijnlijk weer ga uithalen...)

Allemaal uitstelgedrag. Manneken bleef me aanstaren vanuit een hoekje. Uiteindelijk moest mijn onafgewerkte trui er dan toch aan geloven. De randen van het lijf en de mouwen heb ik helemaal opnieuw gebreid met een grotere naald, zodat die wat losser werden. Daarna breide ik een brede rand in tricotsteek die ik dubbelvouwde en met een klein steekje tegennaaide. Nu ligt de boord wel plat.

Voor de V-hals nam ik ongeveer 30 percent minder steken op aan de rugkant, en daarna heb ik in de volgende rij nog wat random geminderd. Mijn doorzettingsvermogen heeft een goed passende trui opgeleverd.

Toch ben ik niet zo tevreden over het totaalplaatje. Ik weet niet wat er me juist aan stoort. De kleuren zijn misschien te zomers voor een wollen trui? Of is het toch het vlekkerige van het garen? Ik heb heel veel tijd in dit project geïnvesteerd, en er ook van geleerd, dat is ook wel iets...alleen denk ik niet dat ik dit ooit ga dragen.

↧

Goldfish Memory

August 3, 2019, 5:05 am

≫ Next: Alkmaar en Noord-Holland

≪ Previous: Manneken

Spelen met kleurtjes en breien wat ik in de kast heb is nog steeds mijn uitdaging voor 2019. Ik ben lid van de Colorwork-groep op Ravelry, en daar hebben ze per drie maand een nieuw thema, dit keer 'afgehaalde steken'.
Mijn oog viel op deze stola, een ontwerp van Casapinka met als naam voor het patroon 'Goldfish memory'. Er wordt wel eens gezegd dat een goudvis maar een geheugen heeft van drie seconden, de tijd die hij nodig heeft om zijn bokaal rond te zwemmen. Het achterliggende idee van dit patroon is dat, alhoewel het een heel grote sjaal wordt, je niet lang iets moet onthouden, omdat er telkens andere steken en patroonherhalingen gebruikt worden. Er zijn afgehaalde steken, smalle en brede strepen in tricot- en ribbelsteek, en een beetje eenvoudige ajour. Ik zocht mijn mooiste goudviskleurtjes bij elkaar, en was er klaar voor.

De sjaal is één grote rechthoek, maar dan wel in biais (schuin) gebreid, door telkens te meerderen en minderen aan de kant.

De kleuren zijn helemaal niet mijn ding, maar het werkt wel, vind ik. Meestal brei ik met fellere kleuren. Ik moest me echt inhouden om in het pastelthema te blijven, en er toch niet een knalblauwe streep tussen te gooien. Ik koos voor één afwijkende contrastkleur, wit met een spikkeltje donkergroen en goudgeel. Dat geeft een frisgroen accent.

Omdat ik restjes gebruikte volgde ik het patroon niet altijd op de letter. Soms deed ik minder strepen, of soms nét meer patroonherhalingen. Ik zorgde er alleen voor dat ik hetzelfde eindtotaal had. Ik schreef niet echt op wat ik deed, dus nu weet ik niet exact waar ik van het patroon afgeweken ben.

Dit was een ontspannend en plezant project. Ik ben heel blij met het eindresultaat! Ik dacht dat dit totaal mijn kleuren niet waren, en er hing effectief niets in de kast dat erbij paste. Ik ben dus maar een outfit bij de sjaal gaan shoppen, want deze hou ik gewoon voor mezelf...

↧

Alkmaar en Noord-Holland

August 18, 2019, 2:54 am

≫ Next: Perfect Blend

≪ Previous: Goldfish Memory

Noord-Holland, en dan niet Amsterdam maar wel Alkmaar, dat was onze volgende huisruilbestemming. We begonnen als echte toeristen met een bezoek aan de kaasmarkt en een boottochtje door de stad. Er is wel wat historisch interessant te zien in de oude binnenstad, maar zo groot is die nu ook weer niet.

Toen het Europees kampioenschap wielrennen begon, werd in en uit de stad geraken een stuk moeilijker. Gelukkig zijn er nog andere interessante plekken in Noord-Holland om te bezoeken.

Volendam dan maar? We liepen binnen in het lokale museum dat gerund wordt door sympathieke vrijwilligers. Het museumpje is klein en kan wel een modernere opstelling gebruiken. Toch vond ik de informatie interessant en goed gedocumenteerd. Vooral de Volendammer dasjes trokken mijn aandacht. Deze kunnen zowel geweven als gehaakt zijn, en blijkbaar heeft Walter Van Beirendonck zich door die sjaaltjes ooit laten inspireren in een collectie.
Toen het in het museum heel druk werd met een groep Japanners besloten wij wat verder te wandelen naar de haven. Slecht idee! Dit was massatoerisme op zijn lelijkst. Hele groepen Chinezen die het begrip 'personal space' niet kennen, schreeuwerige reclames om 'in kostuum' gefotografeerd te worden.... Het erfgoed is een soort Disney-attractie geworden, en het zou me niet verwonderen dat een deel wat daar verkocht wordt ook 'made in China' is. Het kwam in elk geval heel fake over. Dit bracht me aan het denken over duurzaam toerisme. (en natuurlijk ben ik ook een toerist, dus deel van het probleem)?

Een mooi voorbeeld van duurzaam toerisme is het Zuiderzeemuseum, een openluchtmuseum over het leven van vissers en landbouwers. Je vaart er naar toe met de museumboot, vanaf een centrale parking. Bekijk ook eens het filmpje op hun website. Alles is met zorg voor erfgoed tentoongesteld, en je kan er gerust een hele dag rondwandelen. Aan de verschillende huisjes staan de 'bewoners' je te woord. Natuurlijk moest ik dit groepje fotograferen! De mevrouw in het midden was een bedsprei aan het breien, en de mevrouw rechts haakte een pannenlap (allebei met stugge katoen).

In het binnenmuseum liep een interessante tijdelijke tentoonstelling over repareren van textiel, recyclage...duurzaamheid avant-la-lettre. Er worden pertinente vragen gesteld over onze (over-)consumptie van kleding, en hoe we daar duurzamer mee kunnen omgaan.

Ook op het waddeneiland Texel is men zich bewust van de gevolgen die toerisme op het eiland kunnen hebben. Alles is dan ook netjes geregeld qua parkeren, zich verplaatsen... Wij gingen maar één dagje, en ik ben flink voorbij de wolboerderij gereden en heb de schaapjes van op afstand bewonderd. Het grootste deel van de dag hebben we in Ecomare doorgebracht, waar we veel over fauna en flora van het eiland te weten gekomen zijn.

Een laatste tip voor Noord-Holland is het museum Kraenenburgh, waar je een mooie collectie werken vindt van de lokale kunstenaarskolonie, de zogenaamde Bergense school. Ik viel voor de eenvoudige, kleurrijke werken van Edgar Fernhout.

En toen begon het heel hard te waaien en te stormen... dat hoort er ook bij in Noord-Holland.

↧

Perfect Blend

September 1, 2019, 6:41 am

≫ Next: Wilde sokken

≪ Previous: Alkmaar en Noord-Holland

Ik had het me nog zo voorgenomen, geen mystery-projecten meer in 2019. Maar het vorige ontwerp dat ik van deze ontwerpster breide was me goed bevallen. En voor deze sjaal moet je 12 ministrengen gebruiken. Dat past natuurlijk in mijn jaarthema 'spelen met kleurtjes'. Bovendien heeft deze mysteriesjaal een thee-thema, en komt er met elk deel ook nog een recept voor thee met koekjes... (niet dat ik veel bak, en snoepen doe ik eigenlijk ook niet, en thee drink ik alleen als ik ziek ben). Laatste argument om overstag te gaan:de ontwerpster kondigt dit aan als 'paced and planned Netflix Knitting', dus 'niet te moeilijk'. Eigenlijk zoek ik alleen maar uitvluchten om toch nog eens aan zo'n mystery knitalong mee te doen.

Twaalf kleuren bijeen zoeken is niet zo makkelijk. Ik hou van paars, maar is dit niet té?

Ik besluit om een paar dagen te wachten om te zien hoe het begin van de sjaal eruit ziet. Ik wil een sjaal met resten breien, zonder dat het er schreeuwerig uitziet. Ik rommel verder in mijn schuif en kom uit op deze koele, en voor mijn doen gedempte combinatie. Er zit wat vanalles tussen, een souvenir uit Nieuw-Zeeland, een cadeau van de dochter meegebracht uit de VS, plantgeverfde Belgische wol van op een beurs,...

Het patroon bestaat uit banden in ribbelsteek, en banden tricot. Ik kies voor de ribbelsteek de lichte kleuren, en voor de rest de donkerder tinten. Ik denk dat ik de juiste keuzes gemaakt heb. Je kan bij een mystery natuurlijk niet altijd voorspellen hoe het verdergaat...

Het vervolg: de bleke kleuren blijven in ribbelsteek, voor de donkere banden komen er afwisselende steekpatronen. Deze variatie op onze luiewijvensteek is in het Engels de 'Indian Cross stitch'. En zo 'luie wijven' vind ik dat niet hoor, je moet goed kijken wat je doet of het wordt een rommeltje.

Er komen nog kabeltjes, en gekruiste afgehaalde steken op een ribbel-achtergrond...

Ik merkte ook dat er in sokkenwol dunner en dikker bestaat (light fingering en heavy fingering). Dus sommige van mijn banen met steken vallen wat dunner uit, maar ik vind dat niet erg, het geeft wat extra textuur aan de sjaal.

Voor het allerlaatste stekenpatroon zou ik normaal gezien dit garen moeten gebruiken. Maar dat allerlaatste stekenpatroon is een delikaat ajourtje, en dat gaat volledig verloren met deze gevlamde wol.

Ik besluit dan maar om te eindigen in een bleke kleur. En natuurlijk had ik net niet genoeg van dat grijsgroen, en volgt er nog een donker randje. Ik vind het geslaagd.

Ondertussen is er hier ook een belangrijke mijlpaal genomen...dat hebben we op verschillende manieren gevierd. Een 'perfect blend' van kleine feestmomenten. Bedankt aan alle kaartjeszenders!

↧

Wilde sokken

September 15, 2019, 12:18 am

≫ Next: Vietnam

≪ Previous: Perfect Blend

Zo wild zien deze sokken er nog niet uit, toch? De zoon met maat 46 vroeg tot nu toe 'blauw, grijs of zwart'. Deze sokken vorig jaar oktober waren al een beetje een brug te ver.

Maar blauw, grijs of zwarte sokken breien in een maat 48 is nogal saai. Ik vroeg hem dus of grijs met een beetje olijfgroen OK zou zijn. En tot mijn verrassing zei hij ja. Ssst. Ik zei niet dat het olijfgroen overgaat in geelgroen en uiteindelijk turquoise.

Maar er zit ook donker dennengroen in het garen, en een fris Iers klavergroen. Met zo'n zelfstreper is het altijd afwachten welke kleur er komt...

In de colorwork group op Ravelry wordt er altijd een designer van de maand voorgesteld, zo leer je weer andere ontwerpers kennen. Dit is het patroon Ekki, van de Duitse Dela Hausmann. Patronen zijn gratis op haar site te downloaden. Er staat als prijs 0,01€, maar dat mag je negeren. Het is een leuk patroon met wreefmindering op de voetzool. Weer eens iets anders.

De ontwerpster breide deze voor haar 86-jarige vader, nadat die onverwachts in een verzorgingshuis moest worden opgenomen. Een grote schok zowel voor de vader, als voor haar als dochter die de beslissing moest nemen. En als troost voor zichzelf én voor de vader breide ze de sokken. Een herkenbaar verhaal, keuzes maken is niet altijd makkelijk. Ik hoorde daarnet op de radio een liedje van Kommil Foo: Angst is maar voor even, Spijt is voor altijd.

De zoon zei me dat de collega’s zijn wilde wollen sokken bewonderen. Hij werkt voor een bank. Als It-er. Ik kan nog wilder, heb ik hem gezegd, en ik nam allerlei overschotjes bijeen.

Omdat de mozaieksteek op het been te dik werd schakelde ik voor de voet over op helix-breien met 4 kleuren. Dat bespaart me ook veel eindjes instoppen. Nu nog vlug de tweede sok breien, want dit is geen ideaal reisproject voor onze volgende verre tropische huisruil eind deze week.

↧

Vietnam

December 31, 2019, 2:19 am

≫ Next: Start 2020

≪ Previous: Wilde sokken

Zestig werd ik dit jaar. En mijn speciale verjaardagsreis bracht me naar Vietnam. Eerst 10 dagen in het Noorden: met een fietsriskja door Hanoi, de nachttrein naar de bergen, rondwandelen tussen de oogst op de rijstterrassen, fietsen langs tempels, BBQ op het strand, zonsondergang over het minder drukke deel van Ha Long Baai...Afwisselend was het zeker.

In het etnografisch museum in Hanoi kom je wat meer te weten over de verschillende inheemse volkeren. Mij sprak natuurlijk vooral het deel over textielverwerking aan: spinnen en weven van hennep, verven met indigo, kleurige borduursels...

In Sapa spreken de vrouwen van de zwarte H'mong je aan. Ze wandelen met je mee naar hun plaatselijke dorp (en verwachten dan ook dat je iets van hen koopt).

Op de markt van Sin Sengh zie je dan weer veel bloemen H'mong (zo genoemd omwille van hun kleurige outfits). De vrouwen roeren in grote soeppotten en borduren ijverig verder. De mannen spelen met de vogels of gaan de buffels keuren. Maar er worden ook blitse karaoketelefoons verkocht. Nog 10 jaar en dan bestaat dit niet meer, zegt onze gids. Het postkantoor is al gesloten omdat iedereen toch online bestelt.

Van het Noorden van Vietnam vlogen we naar het tropische Cambodja. Geluiden: tuktuk Madam? (minder getoeter van de scooters dan in Vietnam).
Honderden libellen zoemden rond ons hoofd (of landden in onze nek). De hagedissen voor de hotelkamer eten de muggen op. Wel opletten als je ‘s morgens je kleren aandoet, er kan nog een hagedis in je broekspijp zitten.
We hebben gezweet. We hebben tempels gezien. Verhalen gehoord van een land dat trauma’s verwerkt. Cambodjanen zijn vriendelijk en bescheiden. Tussen de lijnen door horen we dat gids zijn in Cambodja niet altijd makkelijk is.

We eindigen met een huisruil in Ho Chi Minh City. Na 3 weken is eten met chopsticks geen probleem, ook voor noedelsoep heb ik een strategie (veel slurpen).

Rondzwerven is mijn favoriete manier om een stad te verkennen. Te voet is dat hier moeilijk. Er wordt gekookt, afgewassen, verhandeld, gegokt...En als de scooters niet meer op de weg kunnen, rijden ze tegenrichting op het voetpad. De bus zit vast in het verkeer.

De chauffeur van het gastgezin brengt ons rond naar de toeristische highlights rond de stad: de boomgaarden vol tropisch fruit van de Mekong Delta, de ceremonie in de Cao Daitempel, de benauwende tunnels van de Vietcong. Het doet weer nadenken over het nog niet zo lange verleden van dit land, altijd overspoeld door vreemde overheersers, vechtend voor zijn identiteit, arm en rijk, boeiend om te ontdekken...

↧

Start 2020

January 12, 2020, 6:27 am

≫ Next: Breiwick

≪ Previous: Vietnam

Ik kijk terug op 2019 en ik maak plannen voor 2020.

In 2019 wou ik meer truien breien, en dat is in het begin van het jaar ook gelukt.

Ik breide 4 truien, en ik draag ze alle vier: kleurrijke, onconventionele projecten, zeker niet iets dat je zomaar in de winkel koopt. En allemaal met wol uit de voorraad, dat was ook een doelstelling. Ik startte ook nog 2 andere vestjes die ik niet afmaakte omdat ze niet goed uitvielen. Een trui vraagt een grote tijdsinvestering, soms uithalen en opnieuw beginnen....

De laatste weken van 2019 heb ik weinig gebreid. Een oud zeer stak weer de kop op, een verkalkte pees in de schouder. Na 40 jaar scheef lopen door een niet goed geheelde enkelbreuk wordt de slijtage nu ook in mijn voet duidelijk. Dat had dan weer gevolgen in mijn heup... 2019 eindigde met sukkelen van de ene kwaal naar de andere.

In 2020 moet ik het anders aanpakken: op allerlei gebied, maar hier schrijf ik over mijn breiplannen. Ook in de breiwereld is er te veel input, te veel keuzes, te veel hypes, te veel 'moeten'. En dan volg ik nog niet eens Instagram! Ik heb nood aan kalmte en rust in mijn hoofd, in mijn werk, in mijn ontspanning. Ik wil meer focus. En mijn lichaam kan (voorlopig) alleen kleine projecten aan.

Afbeeldingsresultaat voor ysolda colorwork club

Ik wou al lang eens een 'yarn club'-abonnement proberen. Ysolda Teague kondigde deze colorwork-club aan: driemaal garen en patroon voor een accessoire. Perfect voor mijn doelstelling 2020! Ondertussen is deze club uitverkocht, maar je kan ook de patronen kopen zonder garen. Wie doet er mee?

En ik ga echt proberen regelmatiger te bloggen, beloofd!

↧

Breiwick

January 26, 2020, 7:21 am

≫ Next: Flamboyant

≪ Previous: Start 2020

Ik hoor dat een collega ons verlaat, en al snel. Een klein cadeautje is aan de orde. Meestal maak ik paar sokken, maar misschien kan ik nu een baret maken?

Ik denk dat zij wel houdt van een klassieke Engelse stijl. Deze baret, Breiwick, uit het boek Milarrochy Heids zou haar zeker staan.

De exact zelfde kleuren heb ik niet in mijn wolvoorraad. Ik heb verrassend weinig rood in mijn kast liggen. Of misschien niet zo verrassend? Even rommelen om te zien wat de inspiratie brengt...

Het begin is er, en op het laatste moment ben ik nog van idee veranderd. Ik ga voor bruin, blauw en een klein groen accent.

Ik vind mijn kleuren goed samengaan. Maar het wordt wel groot, er staan meer dan 200 steken op de naald.

En dit is het eindresultaat. Ik heb nog altijd wat last van de schouder, dus ik doe het kalmpjes aan. Dit was een relatief snel werkje. Na drie weken heb je een mooi 'afje'. En in tegenstelling tot sokken moet je hier geen tweede breien...

Ik vind het interessant om te zien hoe een andere kleurkeuze een heel andere gevoel overbrengt. Ik denk dat mijn kleuren nog wat meer vintage zijn. De ster op het origineel is veel duidelijker, in mijn versie is dit geen samenhangend geheel, eerder verschillende ringen van patronen. Ik ben er toch content van!

Hopelijk is de ontvanger er ook blij mee, en past de baret. Als dat niet het geval is heb ik nog een plan B, deze muts die ik in december breide voor mijn cadeautjesmand. Maar daarover later meer....

↧

Flamboyant

February 9, 2020, 6:29 am

≫ Next: Sock-o-Mousse

≪ Previous: Breiwick

Ik ben een cadeautjesmand aan het bijeenbreien. Correcter: ik heb een mand staan die ik vul met gebreide cadeautjes.

Doel: een deel van mijn wolvoorraad opbreien, om dan tegen eind 2022 dertig cadeautjes klaar te hebben.

En een ander doel: het juiste cadeautje voor de juiste persoon maken. Kleine accesoires zoals sokken zijn altijd een mooi cadeau (vind ik zelf dan toch).

Ik gebruikte de helixtechniek en drie zelfstrepende garens om een flamboyant paar sokken te breien. De blauwe en de groene wol is Opal 3draads. Het oranje is Zauberball, een garen met een heel traag kleurverloop van oranje over rood naar paars.

Driedraads is heel dunne sokkenwol. Ik zette 72 steken op en breide met een naald 1,75mm. Met mijn pijnlijke schouder deed ik ongeveer een maand over dit paar sokken. Ik maakte een maat 45, want ik heb al iemand in gedachten. Flamboyante sokken voor een flamboyante man!

Ik heb een cadeautje af, maar de doelstelling van de wolvoorraad op te gebruiken gaat niet echt vooruit zo. Misschien moet ik toch weer een trui breien? Deze'simple something' vind ik erg mooi. Je neemt twee draden sokkenwol samen voor een dikkere trui.

De techniek is 'Marling', en binnenkort komt er een boek uit van Cecelia Campochiaro hierover. Een trui zal ik dit jaar niet maken, maar misschien kan deze techniek wel in een ander accesoire verwerkt worden. De ideeën blijven komen...

↧

Sock-o-Mousse

February 16, 2020, 2:01 am

≫ Next: Wohin? en 'Diamond Duality'

≪ Previous: Flamboyant

Ik deed een testbrei voor de Belgische ontwerpster Al-fa knits.
Dit patroon heet sock-o-mousse.
Ik gebruikte ook Belgische sokkenwol, Annel Super extra. Standaard goedkope sokkenwol voor een testbreitje.

Het patroon is van de teen naar boven gebreid. Omdat mijn stekenproef heel erg verschilt voor tricotsteek of voor fair-isle gebruik ik verschillende naalddiktes. Voor de voet brei ik op 2mm (ik brei eerder los). Het kleurinbreiwerk is met een 2.75mm en de boord met een 2mm gebreid. Het is dus telkens aanpassen, en hangt van verschillende factoren af, dikte van het garen, type naalden... Als final touch maas je nog wat extra bubbels rond de hiel.

'Sock-o-mousse' is een woordspeling, 'mousse' in het Frans, schuim, en schuimbelletjes in het patroon.

Mij doet het me denken aan de chocomousse die mijn mama vroeger maakte met feestelijke gelegenheden. Vooral met kerst was dat een favoriet dessert. Nadat de mousse in schaaltjes was gegoten mochten wij als kind dan de rest uit de pot likken …
Er zat geen room in, wel bruine suiker en rauwe eierdooiers. Die van mijn moeder was zeer lekker, maar nogal zwaar. Ik ben dus op zoek naar een alternatief.

En nu mijn vraag: wie heeft een goed recept voor een lichtere versie van chocomousse en wil dat hier delen?

↧

Wohin? en 'Diamond Duality'

March 29, 2020, 2:53 am

≫ Next: Braidalot

≪ Previous: Sock-o-Mousse

Sokken blijven mijn favoriete projecten. Dit jaar heb ik getwijfeld, maar toch besloten om weer aan de Sockmadness wedstrijd mee te doen. Mijn doel: plezier hebben, kletsen met andere sokkenbreisters, elkaar aanmoedigen en voorthelpen. En nieuwe dingen leren. Maar vooral plezier hebben! Dat lijkt me in deze rare tijden een groot pluspunt. Elk apart zijn we toch verbonden.

Om mee te doen aan de wedstrijd moet je je kwalificeren. Het patroon van de kwalificatiesok 'Wohin?' speelt met verschillende steken waarbij je dieper in de onderliggende rij moet steken (een 'dip stitch').

De voet lijkt hetzelfde als het been. Maar aan de binnenkant zie je goed dat hier een andere techniek gebruikt wordt (een 'tuck stitch'). Hierbij laat je steken vallen en haal je de lusjes op met een soort 'samengetrokken' steek. Dit was een beetje prullen, zeker met een garen dat makkelijk splijt. Met de hulp van filmpjes die gedeeld werden kwam ik uiteindelijk toch tot een goedgekeurd eindresultaat en werd ik toegelaten tot de wedstrijd. Nu wordt het echt, in een team tegen elkaar en tegen een deadline breien.

En toen kwam Corona. De zon scheen, de parken waren leeg, het thuiswerken werd zonder veel probleem geïnstalleerd, en in de vrije tijd zou ik toch gemakkelijk dat eerste patroon moeten kunnen breien? Maar een crisis is niet bevorderlijk voor de concentratie. Ik was voortdurend bezig met het nieuws te checken. Er was extra overleg nodig over de zorg voor mijn moeder. Niet makkelijk om dat telefonisch te regelen. De dochter liet weten dat ze met koorts en hoesten door de huisdokter in isolatie werd gezet. Op bezoek gaan mocht niet...(ondertussen, een week later is de koorts weg en lijkt ze aan de beterhand).

Diamond Duality heet het eerste patroon, een sok met kleurinbreiwerk. Eerste poging: ik denk dat er toch wat meer contrast nodig is. En blijkbaar heb ik niet genoeg dunne sokkenwol in sterk contrasterende kleuren in voorraad.

Gelukkig kan ik nog een beetje 'illegaal' de voorraad aanvullen. De winkel is dan wel gesloten, maar even doorgeven waar ik naar op zoek ben, en mijn bestelling staat klaar in het portaal. Ik ben geen winkel binnengegaan, en er is geen cash overhandigd. In Amerika hebben ze daar al een term voor 'curbside shopping' - winkelen vanop de stoep. En oef, deze kleurcombinatie lijkt wel te werken...

Het was wel vloeken toen het bolletje wol achter de radiator viel. Ook een vleesvork kan bij het breien van pas komen.

Goed lezen is toch wel heel belangrijk in een patroon. Even die hiel uithalen... met de afgehaalde steken sluit de hiel duidelijk beter aan.

Klaar! Normaal gezien zou ik inbreiwerk over 72 steken doen, en daarna op de voet minderen naar 60 steken. Nu heb ik de voet over 72 steken gebreid op een hele dunne naald, een 1.75mm. Als losse breister met een rare steek- en rijverhouding ben ik het gewend om patronen naar mijn hand (of voet) te zetten. Maar in de wedstrijd mag dat niet. Ik ben dus niet honderd procent content, ik hou ze gewoon voor mezelf. Deze sokken zijn net niet goed genoeg voor mijn cadeautjesmand.

↧

Braidalot

April 12, 2020, 3:25 am

≫ Next: Lacy not Lazy

≪ Previous: Wohin? en 'Diamond Duality'

Week drie van de quarantaine en het volgende patroon van de SockMadness valt in de mailbox. Deze sokken zijn ontworpen door een Belgische ontwerpster, Dots Dabbles. Het patroon heet 'Braidalot' of 'Veel Vlechten'. Sommigen breisters breiden deze in knalroze of Paasgeel, ik koos klassieke kleuren uit de voorraad. Kabels in gebroken wit, dat vind ik een ideale combinatie. Deze sokken kunnen als mannensok, dit wordt een mooie aanvulling voor de cadeautjesmand.

De sok begint met een Letse vlecht. En daar ging ik al in de fout. Bedoeling is dat je de Letse vlechten in dezelfde richting laat lopen. Als je goed op de foto kijkt zie je dat mijn onderste vlecht naar rechts wijst, en mijn bovenste vlecht naar links. Dit heeft te maken met of je de draad van onder of van boven oppakt. Dat over en onder, daar geraak ik nogal eens bij in de war. Eigenlijk vind ik het mooi zo, maar voor de wedstrijd is het wel de bedoeling dat je het patroon exact breit zoals het is uitgeschreven. In de wedstrijd kan je aan de jury een ruling vragen. Eén fout is toegelaten, een 'honest mistake'. Meerdere fouten per sok zijn niet OK, dan moet je uithalen en opnieuw beginnen. Ik ben niet echt competitief, maar ik wil wel nog in de wedstrijd blijven. De afweging is dus: laat ik het zo of haal ik het uit? Dat is dan misschien mijn wringerige kant, waarom uithalen als het mooi is?

Daarna komen de kabels. Heel het patroon is gebaseerd op 'spiegelen'. Kabel één draait rechts, kabel twee draait links. En in sok twee is het dan net andersom. Ook de centrale kabel draait anders in sok twee dan sok één. Het zijn essentiële elementen om je sok goedgekeurd te krijgen. Veel breisters struikelen hier. Er is geen volledig uitgetekend schema, je moet in je hoofd zelf combinaties maken van de verschillende elementen (of het voor jezelf uitschrijven). Belangrijkste vaardigheid: Read your knitting! Met andere woorden, kijk naar je werk en lees daarvan af wat je moet doen. En ik had ook een mantra in mijn hoofd om het aantal herhalingen te volgen. Eigenlijk zit ik gewoon te chanten als ik brei.

Vijf dagen voor dit paar, dat viel goed mee. De focus om ingewikkelde sokken te breien was nu beter dan bij het vorige patroon. Ik luister twee maal per dag naar het nieuws, en voor de rest probeer ik dat op de achtergrond te houden. In week vier viel ik ook voor het bakvirus. Ik bakte een gezonde wortelcake zonder suiker of vet, en die viel zelfs in de smaak...(hij was al op voor ik er een foto van kon maken). Ik werk nog steeds van thuis uit, maar deze week nam ik halve dagen vrij, dus had ik meer tijd voor de sokken!

↧

Lacy not Lazy

April 26, 2020, 6:51 am

≫ Next: Bellybutton Knits

≪ Previous: Braidalot

Als het niet tegen de tijd is zou ik misschien een paar verschillende combinaties geprobeerd hebben. In het patroon gebruikte de ontwerpster geel en bruin, niet echt mijn favoriete kleuren, maar je ziet de details wel echt. De mooiste sokken die ik gezien heb combineren twee tinten van dezelfde kleur, bvb donker blauwgroen en mint, of babyroze met hardroze. Misschien brei ik deze ooit nog wel eens als zomersokjes in pasteltinten.
Deze maakte ik in vijf dagen af, zo'n beetje mijn standaard tijdens de sockmadness. In de snellere teams breit men dit in drie dagen. En in de volgende rondes gaan er zeker al deelnemers zijn die een nachtje doordoen...

↧

Bellybutton Knits

May 3, 2020, 2:52 am

≫ Next: Moebius Madness

≪ Previous: Lacy not Lazy

SockMadness 2020 is opgezet als een hommage aan Adrienne Fong, ook gekend als BellyButton knits. Ze was heel actief in de breigemeenschap Ravelry, iemand met veel humor die altijd voor anderen klaar stond. Was, want ze is vorig jaar jammer genoeg overleden aan kanker.
Op Ravelry kan je al haar patronen nu gratis downloaden. Als je een patroon van haar breit wordt gevraagd om, als eerbetoon, een organisatie die opkomt voor kankerpatiënten te ondersteunen in je eigen land. Covid 19 is nu wel meest in de aandacht, maar ondertussen worden mensen ook nog ziek van en behandeld voor andere aandoeningen. Iedereen kent wel van ver of dichtbij iemand die met deze ziekte te maken heeft.

Ik heb me dan ook voorgenomen om tussen de ingewikkelde patronen van de SockMadness door, een paar van haar simpelere patronen te breien (en iets te storten voor Kom op tegen kanker). Ik zie wel bij wie de sokken terecht komen. Mannelijke sokken om de cadeautjesmand aan te vullen komen trouwens altijd van pas. En het is ook een manier om rare bolletjes wol op te maken. Dit patroon is Llama, llama Duck, met een eenvoudig recht-averechte fantasiesteek op het been. Ik breide een grote maat 46, en dus heeft de zoon die al aangeslagen.

Bij deze sokken, Raspberry Lemonade, wordt een patroon ingebreid met afgehaalde steken. Niet moeilijk om te doen, en met het degradégaren dat ik gebruikte krijg je een mooi vervagend effect.

Voor wie niet te veel met flashy sokken wil showen begon ik eerst met de donkere kleur, om dan zachtjes over te gaan naar de fellere tinten van de wol. Deze sokken zijn al ingeruild voor een handgemaakt mondmasker (want naaien doe ik voorlopig? nog niet).

Princess Buttercup & Wesley geeft de optie om het patroon prinsesserig te breien (met ajour) of meer mannelijk (zonder gaatjes).

Ik deed de Wesley-versie en gebruikte hiervoor een zelfstrepende wol met fluokleurtjes die ik eens in een goodie-bag gekregen heb. Ik zou het zelf niet kiezen, maar kijk, ik heb al een kandidaat voor deze vrolijke sokken!

Maar Adrienne Fong heeft ook ingewikkelder patronen, zoals deze Sweet Nuttins die ik breide in 2016 voor de SockMadness toen. Kabels, ajour én kraaltjes in een heel dun garen....

De teams in de SockMadness dit jaar zijn allemaal genoemd naar een patroon van Adrienne Fong. Ik zit in team Dewdrops, ook een patroon met kraaltjes. Ik brei écht niet graag met kralen. Dus als ik deze teamsok zou breien, dan zou ik die gewoon in ajour doen. Maar voor ajoursokken heb ik niet veel kandidaten....
Uit de materiaallijst voor de volgende rondes valt af te leiden dat er nog een kralensok aankomt. Die komt alvast niet aan bod in de ronde die nu start. We vertrekken in de vierde ronde met 20 deelnemers en de 10 snelste gaan over naar ronde 5. Het is nog maar de vraag of ik deze ronde overleef...

↧

Moebius Madness

May 24, 2020, 7:34 am

≫ Next: Lampropeltis

≪ Previous: Bellybutton Knits

Toen dit sokpatroon uitkwam in ronde vijf van de sockmadness haakten al direct een aantal deelnemers af. Wat doen die rare sjaaltjes rond het been van die sok? Mooi vond ik het ook niet echt, maar wel interessant. Die sjaaltjes zijn namelijk mobiussen. Of mobii, ik ben niet zeker wat het meervoud is van mobius.

Een mobius is een wiskundige figuur. Het is een een magisch gedraaide cirkel, een driedimensionale acht. Op deze figuur van de bekende graficus Escher kan je goed zien wat daarmee bedoeld wordt. Deze acht heeft geen begin of einde, geen boven- of onderkant. De mannetjes kunnen blijven stappen zonder ooit aan de eindstreep te komen.
Ook al breiend kan je een mobius creëeren. Zonder je werk te draaien en door altijd rechts breien krijg je toch een averechtse steek aan de voorkant/onderkant te zien.

Maar eerst moet je de opzet goed krijgen. In het patroon van de SockMadness vind je één bepaalde manier om dit te doen, uitgelegd aan de hand van (onduidelijke) foto's. Deze opzet lukte niet direct bij mij, dus zocht ik verder op YouTube. De video van Cat Bordhi werd veel gebruikt in mijn team.

Zelf vond ik het filmpje van ChillyDog verhelderend, vooral het stuk waar ze praat over hoe de dubbele lus in de kabel te maken.

Het patroon viel in de mailbox net na het avondmaal. Ik kond dus direct beginnen. Ik breide 's avonds laat door, want er is niet veel tijd te verliezen. Het is de vijfde ronde, in het team doen er nog tien deelnemers mee om uiteindelijk nog met vijf over te blijven. In theorie heb je tien dagen voor de ronde is afgelopen, maar in deze fase gaat het meestal snel vooruit.
De eerste mobius eindigt met een (voor mij) nieuwe afzetmethode, de Russische afkanting. Terug een videofilmpje kijken dus, moeilijk is het niet, dat valt mee.

Deze sok heeft een aparte constructie. Start het kabelpatroon met een recht lapje en een voorlopige opzet. Schuif het lapje in de möbiusring en brei vandaar uit terug in het rond en naar boven. Aan de bovenkant van het been wordt nog maar eens een andere afzet gebruikt, ik kijk terug naar een filmpje. De Chinese Waitress cast-of zorgt voor een dubbele kettingsteek en is heel rekbaar. Deze afzet wordt ook wel de double chain cast-of genoemd. Een heel mooi resultaat, deze afzet moet ik onthouden voor de toekomst.
In de wedstrijd is het verplicht om alle technieken te gebruiken die in het patroon staan, daar wordt door de jury ook op gecontroleerd. En voor mij gaat het daar ook over in SockMadnes, jezelf uitdagen om nieuwe dingen te leren.

De sok gaat verder de andere kant op, naar onder. Bedoeling is dat je een linksdraaiende en rechtsdraaiende mobius breit. En daar gaat het mis. Mijn tweede mobius draait ook naar rechts. Ik dacht nochtans dat ik het patroon goed gelezen had?

Volgende poging met een andere methode en een nieuw filmpje. Hm. Dat lijkt ook niet te lukken. Het duurt altijd een tijdje voor je de draai goed kan inschatten. Ik ben hier tijd aan het verliezen en het weekend is haast voorbij, help!

Ondertussen finishet de één na de andere, ook in mijn team zijn er nu al drie van de vijf klaar met het volledige paar. Nog een poging. En nog één, en nog één. Ik vraag hulp in de Nederlandstalige sokkenbreigroep. Ik krijg extra foto's. En verdere beschrijvingen: ik deed het zo en zo en zo. Linkernaald binnendoor onderlangs, een halve draai van de linkernaald naar de rechternaald, de naald voor of achter de kabel? Je ziet het wel als je het ziet. Ik zie het niet.

Alle teams zitten vol, behalve mijn team en nog één ander. In het andere team zijn nu ook drie van de vijf deelnemers klaar met hun paar. In mijn team eindigt nummer vier. Er zijn nog drie plaatsen in de hele wedstrijd. Nog vier dagen voor deze ronde van de wedstrijd eindigt. Ik kan een sok in vier dagen breien, maar dan moet ik eerst die mobius naar links gedraaid krijgen! Na een ziekenhuisconsult overdag begin ik 's avonds toch nog maar eens opnieuw. Voor de gemoedsrust is het beter om breifilmpjes te googlen ...

Feestdag vandaag, ik ben er klaar voor. Het kan nog steeds, maar vandaag is cruciaal. Lukt het niet, dan kom ik in tijdsnood vrees ik. Ondertussen heb ik een hele schare supporters in de sokkenbreigroep. Iedereen leeft mee. Ik voel me een stomkop, zij vinden mijn geworstel impressionant om te volgen.

Eindelijk een linkse draai! Na al mijn pogingen heb ik nog maar een klein beetje wol over. Nu nog een volledige gekabelde sok breien. De Nederlandse supporters speuren in mijn team om te zien wat de concurrentie doet en houden me op de hoogte. Ik wil geen risico nemen en begin er 's morgens vroeg aan, en doe door tot het gaatje (of tot de teen). Gelukkig heb ik nog een vrije dag.

De oblgiatory nightime picture, ook een begrip tijdens de SockMadness. Mijn sokken zijn klaar om halftwee 's nachts. Ik stuur een mail en wacht op het verdict van de jury. Soms vragen ze bijkomende foto's, verduidelijking, en als iets niet juist is moet je misschien wel een stuk uithalen en opnieuw doen!

Even ontstressen met een bier van de plaatselijke abdij. Het linkse van 8.5 graden, of toch dat met rodebietensap? Mijn programma voor de dag nadien ligt klaar, iets heel anders dan sokken breien.
Gelukkig moet ik niet te lang wachten voor ik van de andere kant van de oceaan antwoord krijg (daar zijn ze wakker). Goedgekeurd en naar de voorlaatste ronde.
Ik wist niet dat ik zo koppig kon zijn.

Oef. Nu kan ik genieten van mijn eerste culturele uitstap in twee maanden, wel nog met Coronakapsel....

↧